მთათ ძილი
გან−ზედ დაყ−რი−ლან მთა−ნი−ა,
ერ−თურთ−ზე მი−ქად−ლე−ბულ−ნი,
რო−გორც ერთ−გულ−ნი ძმა−ნი−ა.
მთვა−რე ცას შე−მოს−წყრო−მი−ა,
წყა−ლი ჩაჰ−ხუ−ის შო−რა−და,
ტი−რი−ლად მეს−მის ჩხრი−ა−ლი
მი−სი ხე−ვი−დამ ო−რა−და.
ა−გე−რა, კი−დევ იშ−ხივ−ლა,
სუ−ლი ა−მოჰხ−და სწო−რა−და!
ნა−მი უმცვ−რე−ვად მწვა−ნე−ზედ
ნის−ლებს ნას−ტუმ−რალთ, მრრა−ვალ−თა,
თან ნა−მის, სი−ოს მზიდ−ველ−თა,
შავ−თა, შავ−ფე−რად მა−ვალ−თა.
შეჰ−კედ−ლე−ბი−ან მთათ სამ−ზღვრებს
ორბ−ნი, არ−წივ−ნი ფრთი−ან−ნი;
გავ−სი−ლა ფრინ−ვე−ლე−ბი−თა
მთე−ბის ლო−გი−ნი კლდი−ა−ნი.
ი−მა−თაც დას−ძი−ნე−ბი−ათ
ნის−კარტ−დაშ−ვე−ბით, მხრე−ბი−თა,
წყნა−რად ჩა−მო−დის ჯიხ−ვე−ბი
ვიწ−რო ბილიკებ-გზებითა;
ბუ−ლუ−ლა გა−რინ−დე−ბუ−ლა
ერ−თად პირ−ნათ−ლის ძმე−ბი−თა.
შა−ვის მან−დი−ლით შეკ−რუ−ლა
ხევ−ხუ−ვი, მთი−სა ყე−ლე−ბი,
ცის ტატ−ნად მის−დევს მთის წვე−რებს
ნელს−ვივ−ნი, რო−გორც გვე−ლე−ბი.
ა−ღარ−სად ცე−ცხლი ან−თი−ა
მ−წყემ−სის ფა−რე−ხის პირშია…
შორს სამ აყ−მუვლ−და ნა−დი−რი
ხში−რის ჩონ−ჩხე−ბის ძირ−ში−ა.
ა−ღარ−სად გუ−შა−გე−ბი ჩნან
მთის−პირთ და−რა−ჯად მდგო−მა−რედ,
ა−ღარც ნაკ−ვან−ძი ბა−ლა−ხი,
მტრი−სა ნა−ვა−ლის მხსო−მა−რედ.
ვარსკვ−ლავ−ნი მთის წვერთ სწვე−ვი−ან,
ე−უბ−ნე−ბი−ან ნა−ნა−სა:
„თქვენს მტერს−მაც მაჰკ−ლავს სიკვ−დი−ლი,
ყელ−შიმც დას−ცე−მენ და−ნა−სა!
თქვენს მე−ტი არ−ვინ გვი−ამ−ბობს
ხმე−ლე−თის, წყლე−თის ამბავსა.”
მარ−ცხნით გერ−გე−ტი ამდ−გა−რა,
მე−ფე მე−ფუ−რად მზი−რა−ლა,
მარჯვ−ნით ბორ−ბა−ლა ერ−ყე−ვა,
რო−გორც ო−ბო−ლი მტირალი…
ა−გერ, ნის−ლე−ბიც და−იძ−რა,
რო−გორც სუ−ლე−ბი მკვდრე−ბი−სა,
ცა−ზედ ვარსკვ−ლავ−ნი დაბ−ნელ−დენ,
დაბ−ლა - თა−ვე−ბი მთე−ბისა.
ა−ღა−რა გამიგია-რა
აქ გა−სა−ვა−ლის გზე−ბი−სა!..
მთათ სძი−ნავთ, არ იღ−ვი−ძე−ბენ,
ში−ში ა−რა აქვსთ მტრე−ბი−სა!..
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
ასწავლეთ ბავშვებს ველური ბუნების დაცვა
ასწავლეთ ბავშვებს ველური ბუნების დაცვა და ცხოველების პატივისცემა.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ცეკვებოდა ხეეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
ახალი გზააკაკი წერეთელი |
|
იმერული ნანინააკაკი წერეთელი |
|
ინტერნაციონალიაკაკი წერეთელი |
 |
ქართლოსდავით მაჩაბელი |
 |
ეკლიანი მეგობარიმანანა ტონია |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
|
ოჰ, ეს ტელევიზორიშოთა ამირანაშვილი |
 |
საახალწლოგივი ჭიჭინაძე |
 |
მუმლი მუხასაოხალხური |
 |
დღეს მაისი ფერში ნაირ-ნაირშიაგალაკტიონ ტაბიძე |
|
იავნანახალხური |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
|
ტყუილების წვიმაგივი ჭიჭინაძე |
|
ღამურააკაკი წერეთელი |
 |
ვაზის სიმფონიაშოთა ნიშნიანიძე |
 |
ასპინძალადო ასათიანი |
|
ხარაბუზა და ფუტკარიაკაკი წერეთელი |
