დევების ქორწილი

ღა−მით ცა ჰქუხ−და, გრგვი−ნავ−და,
მთებს მო−ედ−რი−კათ თა−ვი−ო.
ტყეს გას−დი−ო−და ფო−თო−ლი,
ზღვა ბო−ბო−ქა−რობს შა−ვი−ო.
დე−ვებ−სა აქ−ვის ქორ−წი−ლი,
დი−დი დარ−ბა−ზი ზრი−ა−ლებს.
მეც დამ−პა−ტი−ჟეს, შე−ვე−დი, -
რა მქი−სე სუ−ნი ტრი−ა−ლებს?!
სამ პი−რად ცე−ცხლი და−ენ−თოთ,
ზედ სა−მი ქვა−ბი შხი−ო−და,
სტუმ−რე−ბის წი−ნა ხონ−ჩებ−ზედ
კა−ცის თავ-ფეხი დი−ო−და.
უკ−ვე−ნას ყუ−რე−ში−ი−თა
კვნე−სის ხმა გამოდი−ო−და:
“ძმის ხორ−ცი რო−გო−რა ვსჭამო?!” -
ყმა ვინ−მე გა−მოჰ−კი−ო−და.
უსმელ-უჭმელად გავს−ძე−ხი,
ყელ−ში−აც ამომდი−ო−და.
ვაჟა–ფშაველა 1886 წ.

რა ასაკის ბავშვისთვისაა ეს ლექსი საინტერესო?

ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის.

ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები

ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!

დაამატე ნახატი

იმისთვის რომ შეძლოთ ამ ლექსის თემაზე შექმნილი თქვენი ნახატის დამატება, ჩვენს საიტზე უნდა გქონდეთ გახსნილი ანგარიში. ამისათვის უნდა გაიაროთ რეგისტრაცია.