|
მერცხალი |
|
კეკ−ლუ−ცი გა−ზა−ფხუ−ლი−სა,
მორ−ბე−დო ია-ვარდისა,
გამ−ხა−რე−ბე−ლო გუ−ლი−სა!
შენ გე−ნაც−ვა−ლე, ფრთაცქ−ვი−ტო,
მალ−ხა−ზო, ჭიკ−ჭიკხ−მი−ა−ნო,
გუ−ლის ფანც−ქა−ლით მო−გე−ლი,
ვინძ−ლო არ და−იგ−ვი−ა−ნო.
მოფ−რინ−დი, მი−თხარ: ზამ−თა−რი
მოკვ−და, აწ გა−ზა−ფხულ−დე−ბა!
გულს მა−შინ მივ−ცემ სი−ლა−ღეს
და ნატვ−რაც ა−მის−რულ−დე−ბა.
ოც−ნე−ბის ზღვა−ში შევ−ცუ−რავ,
ლაჟ−ვარდ−ში ავცქ−რი−ალ−დე−ბი,
ხან წყალ−თა სარ−კეს და−ვეკვ−რი,
ფრთა−წურ−ვით გავს−რი−ალ−დე−ბი.
მივივლ-მოვივლი კი−დე−ებს,
უ−კან−ვე მო−ვალ ფრე−ნით,
მო−გე−სალ−მე−ბი, ხმატკ−ბი−ლო,
მეც ჩე−მე−ბუ−რის ე−ნი−თა...
შე−ნი ჭი−რი−მე, მერ−ცხა−ლო,
შავთ−ვა−ლა გიშ−რისფრ−თი−ა−ნო,
შორს წამსვ−ლელს ვინძ−ლო სა−ლა−მი
ი−ქაც არ და−მიგ−ვი−ა−ნო!
შიო მღვიმელი 1908
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
