|
ჩემო ტკბილო საქართველოვ |
|
მო−გი−ლო−ცავ დღე−ის დღე−სა;
მო−ნო−ბი−დან თავ−დახს−ნი−ლო,
ა−ღარ ის−მის შე−ნი კვნე−სა.
თუ რამ გჭირ−და სი−დუხ−ჭი−რე,
წყალს გაჰყ−ვა და გა−ი−ლე−სა,
შენს ნა−ეკ−ლარ ნი−ა−დაგ−ზე
ია-ვარდი და−ი−თე−სა.
მო−გი−ლო−ცავთ დღე−ის დღეს და
ვი−სურ−ვებ, რომ ა−სე რებ−დე:
თა−ვი−სუ−ფალ გმი−რის სა−ხელს
სა−უ−კუ−ნოდ ატარებ−დე;
ვინც მო−ვი−დეს, შე−გე−ხიზ−ნოს -
შვე−ბა−სა და ლხე−ნას გრძნობ−დეს...
მა−ი−სი ხომ მა−ი−სია,
ი−ან−ვარ−შიც მა−ი−სობ−დეს.
შიო მღვიმელი 1919
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
