|
მოდი, მოხშირდი, ჭაღარავ |
|
წვერ-პირი მორ−თე თეთ−რა−და,
ეხ−ლა ი−ა−რონ იქ−ნე−ბა
ჭკვამ და გუ−ლისთქ−მამ ერ−თა−და
მომ−წყინ−და გუ−ლის ჯა−ხი−რი,
დამ−ღა−ლა მის−მა ბგე−რა−მა;
დღე−სა−ქა−მომ−დე მის ღელ−ვა
ვერ და−ამშ−ვი−და ვერ−რა−მა; _
ბერ მუ−ხად გულ−ში ი−ფარ−ჩხვის,
რაც მი−ან−დერ−ძა დე−და−მა, _
და−წუ−რა, სისხ−ლად და−წუ−რა
ქვეყ−ნის უღ−მერ−თოდ რბე−ვა−მა;
ტან−ზე ა−მას−ხა ე−კა−ლი
საფ−ლავთ წი−ნა−პართ კვნე−სა−მა,
აკლ−და−მე−ბი−დამ მ−წყრო−მა−რედ
ი−მათ−მა გად−მო−ხედ−ვა−მა.
ვაჟა–ფშაველა
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
