|
ნიკოლოზ ბარათაშვილის ნეშტს |
|
ქართ−ლი−სა წყლულ−თა მო−ზა−რე,
მშვი−დო−ბა, სუ−ლო ძლი−ე−რო,
თა−ვის სამ−შობ−ლოს მოყ−ვა−რე!..
დი−დე−ბა შენს ჩანგს, რომ ბევრ−ჯელ
თვალ−ზე ცრემ−ლე−ბი მომგვარე…
არ და−ი−ვი−წყა სამ−შობ−ლომ
შე−ნი მის ბედ−ზე ტი−რი−ლი,
მედ−გა−რი სუ−ლის კვე−თე−ბა,
შავ−ბე−დო−ბა−ზედ ჩი−ვი−ლი,
და−უშ−რე−ტე−ლი ნაღ−ვე−ლი,
წყრო−მა და გუ−ლის ტკი−ვი−ლი.
მად−ლი შენს თა−ნა−მოძ−მე−თა, -
მი−წა გა−ხი−ლეს მშო−ბე−ლი,
შე−ნი სატრ−ფო და სა−დარ−დო,
გულს ლახვარ-დამასობელი.
შე−ნი მე−რა−ნი კვლა−ვაც რბის,
მი−სი ნა−ვა−ლიც შთე−ნი−ლა,
უ−მად−ლოდ არ და−კარ−გუ−ლა,
თუ ო−დეს ცრემ−ლი დე−ნი−ლა.
მი−ი−ღე ჩე−მი სა−ლა−მიც,
გა−მოგ−ზავ−ნი−ლი მთი−და−მა,
“ჩვე−ნი არაგვიც” მუხლს გიყ−რის,
გად−მომ−ქუ−ხა−რე კლდი−და−მა;
თვის “ა−ტე−ხი−ლი ჭალები”
ცრემ−ლით ა−ტი−რა ცხა−რი−თა,
სმე−ნად გა−დიქც−ნენ ი−სი−ნიც,
გრგვინ−ვა რო ეს−მათ ბა−რი−თა,
ქე−დებ−მა თა−ვი იდ−რი−კეს,
ფიქ−რით მო−იცვ−ნენ მწა−რი−თა,
ამწ−ვა−ნე−ბულ−ნი მწვა−ნე−და,
გა−ნა−თე−ბულ−ნი მთვა−რი−თა.
ვაჟა–ფშაველა 1893 წ.
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
