|
შემოდგომა |
|
ფე−რი შე−უკრ−თა ტყე-ველსა,
კა−კალ−სა მოშ−რი−ა−ლე−სა
და ვერხვ−სა შტო−თა მრხე−ველ−სა,
მუ−ხას ა−მა−ყად მდგო−მა−რეს,
ზვი−ად−სა, შე−ურ−ყე−ველ−სა,
მებრ−ძოლ−სა ჭექა-ქუხილთან,
ქარ-ბუქთან ღა−მის მთეს−ველ−სა.
ა−ღარ−სად მო−ჩანს მერ−ცხა−ლი,
ფრთა−მოცქ−რი−ა−ლე, ფრთა−მა−ლი,
გარიჟრაჟ-განთიადისა
მე−მო−ცი−ქუ−ლე მა−მა−ლი,
დაღ−ლი−ლი მუ−შის მკურ−ნა−ლი,
სევ−დი−ან გუ−ლის წა−მა−ლი;
მო−უ−ძებ−ნი−ა სხვა კუ−თხე,
ჩვენ−გან შორს, ზამთ−რის სა−მა−ლი...
სხვა ფრინ−ვე−ლე−ბიც წა−ვიდ−ნენ
ი−მავ გზით, ი−მავ კვა−ლი−თა,
აქ დაზრდილ-დაფრთიანებულ
შვი−ლე−ბით - ბიჭებ-ქალითა,
ბუ−ნე−ბის წეს−თან მოხ−დილ−ნი
პირ−ნათ−ლად სრუ−ლის ვა−ლი−თა...
ბე−ღუ−რა ჩი−ტებს−ღა ვხე−დავთ
და−ნაღვ−ლე−ბუ−ლის თვა−ლი−თა.
შიო მღვიმელი
|
ლექსები შემოდგომაზე, ლექსები წელიწადის დროებზე | ჩივილი |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
