|
ზამთარი |
|
და−ცა−რი−ელდ−ნენ ვე−ლე−ბი;
წა−ვიდ−ნენ, გა−მოგ−ვე−თხოვ−ნენ,
ვინც იყვ−ნენ წა−სასვ−ლე−ლე−ბი.
ციყვ−მა მო−ძებ−ნა ფუ−ღუ−რო,
თაგვ−მა და გველ−მა - ხვრე−ლე−ბი;
კვლავ კაჭ−კაჭთ დარ−ჩათ მარ−ტო−კა
კაკ−ლის კენ−წე−როს ხმე−ლე−ბი.
სოფ−ლად ბე−ღუ−რა ჩი−ტე−ბის
გუნ−დი და გუნ−დი ტრი−ა−ლებს,
ხან მზის გულს მი−ე−ფი−ცხე−ბა
და ხან ფი−ჩხებ−ში წრი−ა−ლებს.
გლე−ხი ის−ვე−ნებს ახ−ლა−ღა
მოღ−ლი−ლი მი−წის მოვ−ლი−თა,
ძილს მის−ცე−მი−ან მინდვ−რე−ბიც
გა−და−პენ−ტილ−ნი თოვ−ლი−თა.
შიო მღვიმელი
|
ლექსები ზამთარზე |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
