|
მშვენიერას ქართველას |
|
ქა−ლო ქარ−თუ−ე−ლავ, ეშ−ხის ან−თე−ბავ,
და−ან−თე აგ−რე სურ−ვი−ლი, მნა−თო,
სი−ყუ−ა−რუ−ლი−სა გამღ−ვი−ძე−ბე−ლავ.
ა−ბა ვით, ქა−ლო, არ მღელ−დე გლახ გულს
ო−დეს შენ ა−სე წარ−მა−მიდ−გე−ბი? -
ა−ბა შენ−ზე−და მაგ შუ−ე−ნე−ბას სრულს
რომ ვხე−დავ ხოლ−მე, სულ გავ−ხელ−დე−ბი.
როს ვხე−დავ შავ−სა მბზინ−ვა−რეს და−ლალს,
როს გან−ცისკ−რულს მკერდს და−ე−დი−ნე−ბა,
მა−შინ მას ვყნო−სავ, მაგ−რამ ვთქამ ვით ალს
და ცით ვით ტრფო−ბა და−მე−ბურ−ვა.
თვალ−ნი მოშავნი,მოჟუჟუნარნი
მომკვ−ლენ თვის წი−ნა გა−უ−კი−თხავ−ნი,
ეგ ფუჩქვ−ნილ ბა−გე ტკბილ მო−უ−ბარ−ნი
და−მიდ−ნობს გრძნო−ბას სულ−ზე ძღი−მავ−ნი.
პირ−ბადრ−სა შენ−სა და ტანს ნა−გებ−სა
მო−ნარ−ნარ ნაზ−სა ვერტ−ფი−ა−ლე−ბი,
წელ−სა დი−ახ წვრილს, წამს გულთ მტა−ნებ−სა,
უ−ეჭ−ვე−ლა−და შე−ვემსხ−ვერ−ლე−ბი.
ვგო−ნებ ხა−ტე−ბა რა−ფა−ილს შე−ნი
უ−ხა−ტავს ე−დემს ყვა−ვი−ლებთ შო−რის,
როს კარს გა−მოხ−ვალ უ−კუ−და−ებრ მდე−ნი,
ვი−თა გად−მოგვ−ცემ სი−ცო−ცხლეს შო−რით...
1821-სა წელ−სა.
აგ−ვის−ტოს..
ალექსანდრე ორბელიანი 1821 წ.
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. | ჩივილი |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
