|
მთხოვარი |
|
სად ხალ−ხი მი−მო−დი−ო−და,
გამვ−ლელ და გა−მომვ−ლელ−თა−ნა
უძ−ლუ−რე−ბა−ზე ჩი−ო−და:
- და−მიგ−დო ა−ვადმ−ყო−ფო−ბამ,
უ−კურ−ნე−ბელ−მა ძნე−ლა−და,
საქ−მე გა−მიხ−და სა−თხოვ−რად,
კა−რის−კარ და−სავ−ლე−ლა−და. -
მგზავრს შე−ებ−რა−ლა გლა−ხა−კი,
აჩ−ვილ−და გრძნობა-გუ−ლითა;
ად−გა, გა−ი−ღო წყა−ლო−ბა,
უ−კა−ნასკ−ნე−ლი ფუ−ლი−თა.
- იქ−ნებ შენ უფ−რო გი−ჭირ−დეს, -
ჰკი−თხა მ−თხო−ვარ−მა, - ძა−მი−ა?
ვინ ი−ცის, ნამგ−ზავრს, დაღ−ლილ−სა
ლუკ−მაც არ შე−გი−ჭა−მი−ა!
- ა−ი−ღე, კი−დევ ვი−შოვ−ნი,
ქვეყ−ნი−ე−რე−ბა დი−დი−ა,
ჯან−სა−ღი უძ−ლუ−რისთ−ვის
მუ−დამ კი−ბე და ხი−დი−ა. -
უ−თხრა და სა−მუ−შა−ო−ზე
მი−მარ−თა იქ−ვე სო−ფელ−სა;
გლა−ხა კი გუ−ლით მად−ლობ−და
მგზავრ−სა და მგზავ−რის მშო−ბელ−სა.
შიო მღვიმელი 1897
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
