|
ციგაობა |
|
კი−დეც გუ−ლის სა−წა−დე−ლი;
თქვენ გე−გო−ნათ რომ სიმწ−ვა−ნეს
შე−ირ−ჩენ−და მთა და ვე−ლი?!
ა−ბა, ახ−ლა გა−დი−ხე−დეთ
ე−ზო−ში და ბა−ღის წი−ნა,
ა−რე−მა−რე და−თოვ−ლი−ლა
და რუ−ე−ბიც მთლად დაჰ−ყი−ნა!-
ა−სე უ−თხრა დე−დამ შვი−ლებს
პავ−ლეს, ზუ−რაბს, ნი−ნი−ა−სა...
გა−მოც−ვივდ−ნენ და ცი−გა−ში
თა−ვი უკ−რეს ფი−ნი−ა−სა.
თოვ−ლი, ბი−ჭო, ბი−ჭო თოვ−ლი!
სი−ხა−რუ−ლით ი−ძა−ხი−ან,
არ დას−დე−ვენ მსუს−ხავ ყინ−ვას,
ი−ცი−ნი−ან, მარ−დად ხტი−ან.
ხან ერთ−სა და ხან მე−ო−რეს
გა−აქვს თოვლ−ში კოტ−რი−ა−ლი;
არ ზო−გა−ვენ ფი−ნი−ა−საც,
და−ი−ქან−ცა შე−საბ−რა−ლი.
შიო მღვიმელი
|
ლექსები თამაშზე, ლექსები ზამთარზე |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
