მუშური
ერ−თხმად დავს−ძა−ხოთ მუ−შუ−რი;
ე−გებ მა−შინ დაგ−ვა−ვი−წყდეს,
რომ გლეხ−ნი ვართ უ−ბე−დუ−რი!
მარ−ტო ჩვენთ−ვის არ ვმუ−შა−ობთ,
სხვი−საც გვმარ−თებს სამ−სა−ხუ−რი:
ბა−ტო−ნი გვყავს, ვართ სა−წყა−ლი,
უ−პატ−რო−ნო, უ−ბე−დუ−რი!
ყვე−ლა თავ−ში გვი−ჩაჩ−ქუ−ნებს,
გა−რე−შე და ში−ნა−უ−რი;
ცხელ−სა მი−წას უხ−ვად ალ−ბობს
ოფ−ლი, ჩვენ−გან მო−ნა−წუ−რი.
ჩვე−ნი ჯა−ფით მო−ნაყ−ვა−ნი
სხვას−თან მი−დის საზრ−დო პუ−რი,
შინ ცოლ-შვილს შიმ−ში−ლი გვიკ−ლავს,
მაგ−რამ ვინ მი−უგ−დოს ყუ−რი?
მათ−სა საზრ−დოს სხვა ი−ტა−ცებს,
სტი−რის ცო−ლი მე−ძუ−ძუ−რი,
შიმ−ში−ლისგან რძე უშ−რე−ბა,
წი−ვის შვი−ლი უ−სუ−სუ−რი!
ღმერთს ბა−ტო−ნად მო−უ−ცი−ა
ჩვენთ−ვის ერ−თი აზ−ნა−უ−რი,
მისთ−ვის სუყვე−ლა ჩვე−ნა ვართ -
მე−ბეგ−რე−ცა და მსა−ხუ−რი.
მის−გან ტანჯ−ვას რომ მოვრ−ჩე−ბით,
მა−შინ გვტან−ჯავს მი−სი ფუ−რი!
უ−პატ−რო−ნოდც არ ვარ−გი−ვართ,
რო−გორც ცხვა−რი უმ−წყემ−სუ−რი.
მა−შინ ყვე−ლა ბა−ტო−ნია!
გამ−კი−თხა−ვი სა−დღა ა−რი!...
მდი−ვან−ბე−გის ბო−ქა−უ−ლებს
გა−ე−ღე−ბათ სახ−ლის კა−რი.
სულ მათ მი−აქვთ, რაც რო−მა გვაქვს:
ქა−თა−მი, თხა, ძრო−ხა, ცხვა−რი.
ჩვენ ყო−ველ−დღე ტანჯ−ვას ვე−ლით!..
გლე−ხებს რა გვაქვს გასახა−რი?
სა−მარ−თალს კო−ლოფ−ში სძი−ნავს,
ის არს ფუ−ლის მეგობა−რი,
არ იღ−ვი−ძებს, თუ უ−ფუ−ლოდ
მას−თან მი−ვი−და სტუმა−რი!
შინ−დის წკნე−ლებ−ზე სწე−რი−ა
ჩვე−ნი სა−ხე−ლი და გვა−რი...
გან−ვაგრ−ძოთ, ძმე−ბო, მუ−შუ−რი,
ჩვე−ნი სევ−დის განმაქა−რი!
ბანს გვე−ტყვი−ან ნაღვ−ლი−ა−ნად
არე-მარე, მთა და ბა−რი!
ნუ−თუ გულგ−რი−ლად უ−ყუ−რებს
ჩვენს ტანჯ−ვასა მაცხოვა−რი!...
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
ასწავლეთ ემოციური ინტელექტის გამოყენება კონფლიქტების მოგვარებაში
დაეხმარეთ ბავშვს, ისწავლოს ემოციური ინტელექტის გამოყენება კონფლიქტების მოგვარებაში.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ცეკვებოდა ხეეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
სად არის სათვალე?იულან ტუვიმი |
 |
რთველიმანანა ტონია |
 |
თერძი მელანათია ჯანაშია |
 |
მე ისეთ ქართველს რა ვუთხრა!მუხრან მაჭავარიანი |
 |
ილიას საღამოვაჟა–ფშაველა |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
დიდია თუ პატარაილია სიხარულიძე |
 |
*** (პატარა ვარ?)ცირა ტურაშვილი |
|
აკაკის საიუბილეოდვაჟა–ფშაველა |
 |
ედგარი მესამედგალაკტიონ ტაბიძე |
 |
ჩემს ცელქებსშიო მღვიმელი |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
სწავლა მოსწავლეთადავით გურამიშვილი |
 |
ამბავს ავწერ ადრინდელსაბესიკი |
|
ბაქია მამლაყინწამანანა ტონია |
|
მელას ფუჭი ოცნებამანანა ტონია |
|
ობოლივაჟა–ფშაველა |
