|
გიგი |
|
ფშა−ველნ ნუმც გა−ი−გო−ნე−ბენ;
შა−იყ−რე−ბი−ან ციხე-გორს,
ლაშქ−რო−ბას მა−ი−გო−ნე−ბენ.
გულ−ზე ე−კა−ლი და−ესხ−მისთ,
მტერს ვე−ღარ და−ი−მო−ნე−ბენ.
- გი−გი სა−და გყავთ, ფშავ−ლე−ბო,
ან ი−მის ცხე−ნი ტი−ა−ლი?
- გი−გის თოფ დაჰკ−რეს ქის−ტებ−მა,
სისხლ−მა და−ი−წყო წკრი−ა−ლი.
ა−ღარ ა−ცა−ლეს რჯულ−ძაღ−თა,
ფრან−გულს გა−ე−ღო კრი−ა−ლი.
გვე−ნა−ხა არ−წი−ვის მოსვ−ლა,
წე−როთ დაქ−საქს−ვა, გრი−ა−ლი.
და−გე−ნატ−რე−ბათ, ფშა−ველნო,
გი−გის ფრან−გუ−ლის ტრი−ა−ლი.
ა−ხადს გავს−თხა−რეთ სა−მა−რე
შავგვ−რე−მა−ნა−ის ბი−ჭი−სა,
ცოლს გა−ვუგ−ზავ−ნეთ ი−მისას
ლურ−ჯი პე−რან−გი გი−გისა.
გი−გის ლურ−ჯა−ი ბა−გას ჰბავ,
თვა−ლით ცრემ−ლე−ბი მის−დი−სა,
ტოტს უ−ცემს მხარკ−ვე−რი−ა−ნი,
ზურ−გი და−ღარა მი−წი−სა.
- ხმა−ლი რას შვრე−ბა გი−გისი,
ფრან−გუ−ლი გვე−ლის−პი−რი−სა?
- სამ−ჯერ იღვ−რე−ბა დღე−ში−ა,
უგი−გიობას სტი−რი−სა.
- ცო−ლი რას ამ−ბობს გი−გისი,
ქა−ლი ლუ−ხუ−მათ ბე−რი−სა?
- ქმარს ე−ძებს მო−ში−ნა−უ−რეს,
არ−მიმ−დე−ვარ−სა მტე−რი−სა.
- დე−დამ რა−ღა სთქვა ჯა−ვა−რამ
შვი−ლის სიკვ−დი−ლის თქმა−ზე−და?
- გონ−თით გად−ვარ−და ბე−ჩა−ვი,
ხე−ლი ი−ტა−ცა თმა−ზე−და,
შუ−ა გა−ხი−ა მან−დი−ლი,
ხორ−ცი იგ−ლი−ჯა ტან−ზე−და.
ვე−ღარ გა−უძ−ლო ვა−რამ−სა,
და−ნას და−ეჭ−რა ფხა−ზე−და.
- მა−მამ რა−ღა სთქვა თი−ნი−ბექმ,
ამ−ბავ რო უ−თხრეს შვი−ლისა?
- გულ ჩა−იმ−ჯი−ღა, ჩა−ფიქრ−და,
ა−ლი აჰ−ვარ−და პი−რი−სა:
“რად არ ა−ცა−ლეს რჯულ−ძაღ−თა
ვე−ფხვს ერ−თხელ გას−მა კბი−ლი−სა?
მოკ−ლან, თუ მოკ−ლეს, რა−ღა ვქნა,
წეს ეგ ა−რი−ო გმირისა!”
- შვილ−მა რა−ღა სთქვა მა−ხა−რემ,
ვაჟ−კაც წვერ−შა−მა−მა−ვალ−მა?
- ზავ−თი და−იდ−ვა, რო−გო−რაც
ღრუ−ბელმ ცას გად−მა−მა−ვალ−მა;
სამტ−რო−და ჰლე−სავს ფრან−გულსა,
სისხ−ლი ა−ი−ღოს მა−მი−სა,
შა−ღე−ბოს ქის−ტის სისხ−ლითა
ქე−რა ულ−ვა−ში ბრძა−მი−სა.
- რვა−ლი სა−დღა−ა გი−გისი,
სამკ−ლა−ვე, სა−ფუ−ხა−რი−ა?
- ომ−ში ურ−ვა−ლოდ ჩა−ვი−დის,
მე−ხად ცით ნა−ქუ−ხა−რი−ა.
ვაჟა–ფშაველა
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
