განთიადი

მთაწ−მინ−და ჩა−ფიქ−რე−ბუ−ლა,
შეჰ−ყუ−რებს ცისკ−რის ვარსკვ−ლავ−სა;
მნა−თო−ბი სხი−ვებს მაღ−ლით ჰფენს
თავ−და−დე−ბუ−ლის საფ−ლავ−სა.

და−დუ−მე−ბუ−ლა მთაწ−მინ−და,
ის−მენს დუ−დუნ−სა მტკვრი−სა−სა:
მდი−ნა−რე ნა−ნას უმ−ღე−რის
რა−ინდ−სა, ურჩ−სა მტრისასა…

მთაწ−მინ−და გულ−ში ი−ხუ−ტებს
საშ−ვი−ლიშ−ვი−ლო სა−მა−რეს,
მა−მა−და−ვით−სა ა−ვედ−რებს,
ა−ბა−რებს ქვეყ−ნის მოყვარეს…

მგო−სა−ნი გრძნო−ბა−მო−რე−ვით
თვალს ავ−ლებს ა−რე−მა−რე−სა.
და გულის-პასუხს ნარ−ნა−რად
უმ−ღე−რის ტურ−ფა მხა−რე−სა:

“ცა-ფირუზ, ხმელეთ-ზურმუხტო,
ჩე−მო სამ−შობ−ლო მხა−რე−ო,
სნე−უ−ლი დავბ−რუ−ნე−ბულ−ვარ,
მკურ−ნა−ლად შემეყარეო!…“

ვერ ა−ვი−ტა−ნე ობ−ლო−ბა,
სისხ−ლის ცრემ−ლე−ბი ვღვა−რე−ო;
წამძ−ლი−ა სულ−მა და გულ−მა,
შენს ნახ−ვას და−ვეჩ−ქა−რე−ო.

წინ მო−მე−გე−ბენ ღი−მი−ლით
შე−ნი მზე, შე−ნი მთვა−რე−ო,
გუნ−დი და გუნ−დი ვარსკვ−ლა−ვი,
მოკაშკაშ-მოელვარეო.

გულ−ში ი−ფეთ−ქა სი−ა−მემ,
სევ−დე−ბი უ−კუვ−ყა−რე−ო, -
ი−ა და ვარ−დი დამჭკ−ნა−რი
ხე−ლახ−ლად გამიხარეო!…

ცა-ფირუზ, ხმელეთ-ზურმუხტო,
სუ−ლის ჩამდგ−მე−ლო მხა−რე−ო,
შე−ნი ვარ, შენთ−ვის მოვკვ−დე−ბი,
შენ−ზედ−ვე მგლოვი−არეო!…

ნურც მკვდარს გამ−წი−რავ, ნურც ცო−ცხალს,
ზე კალ−თა დამაფარეო…
და, რომ მოვკვ−დე−ბი, გახ−სოვ−დეს,
ან−დერ−ძი და−ვი−ბა−რე−ო:

“დედა-შვილობამ, ბევრს არ გ−თხოვ:
შენს მი−წას მიმაბარეო!…
ცა-ფირუზ, ხმელეთ-ზურმუხტო,
ჩე−მო სამ−შობ−ლო მხა−რე−ო!”

აკაკი წერეთელი

რა ასაკის ბავშვისთვისაა ეს ლექსი საინტერესო?

ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის.

ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები

ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!

დაამატე ნახატი

იმისთვის რომ შეძლოთ ამ ლექსის თემაზე შექმნილი თქვენი ნახატის დამატება, ჩვენს საიტზე უნდა გქონდეთ გახსნილი ანგარიში. ამისათვის უნდა გაიაროთ რეგისტრაცია.