სულიკო
ვერ ვნახე… დაკარგული−ყო!…
გუ−ლა−მოსკვ−ნი−ლი ვჩი−ო−დი:
“სა−და ხარ, ჩე−მო სუ−ლი−კო?!”
ე−კალ−ში ვარ−დი შევ−ნიშ−ნე,
ობ−ლად რომ ა−მო−სუ−ლი−ყო;
გუ−ლის ფანც−ქა−ლით ვკი−თხავ−დი:
“შენ ხომ ა−რა ხარ სუ−ლი−კო?!”
ნიშ−ნად თანხ−მო−ბის კო−კო−ბი
შეირხა… თა−ვი დახა−რა,
ცვარ-მარგალიტი ცი−უ−რი
დაბ−ლა ცრემ−ლე−ბად დაჰყა−რა.
სულ−გა−ნა−ბუ−ლი ბულ−ბუ−ლი
ფოთ−ლებ−ში მი−მა−ლუ−ლი−ყო;
მი−ვეხ−მატკ−ბი−ლე ჩი−ტუ−ნას:
“შენ ხომ ა−რა ხარ სუ−ლი−კო?!”
შე−იფრთ−ქი−ა−ლა მგო−სან−მა,
ყვა−ვილს ნის−კარ−ტი შე−ა−ხო,
ჩაიკვნეს-ჩაიჭიკჭიკა,
თით−ქოს სთქვა: “დი−ახ, დიახო!”
დაგვ−ქათ−ქა−თებ−და ვარსკვ−ლა−ვი,
სხი−ვე−ბი გად−მო−სუ−ლი−ყო;
მას შე−ვე−კი−თხე შეფრქ−ვე−ვით:
“შენ ხომ ა−რა ხარ სუ−ლი−კო?!”
დას−ტუ−რი მომ−ცა ციმ−ცი−მით,
სხი−ვე−ბი გადმომაყა−რა
და იმ დროს ყურ−ში ჩურ−ჩუ−ლით
ნი−ავ−მაც ა−სე მახა−რა:
“ეგ ა−რის, რა−საც ე−ძებ−დი,
მორ−ჩი და მო−ის−ვე−ნე−ო!
დღე და−ი−ღა−მე აწ ტკბი−ლად
და ღა−მე გა−ი−თე−ნე−ო!
სა−მად გაშ−ლი−ლა ის ერ−თი:
ვარსკვ−ლა−ვად, ბულბულ-ვარდადო,
თქვენ ერთ−მა−ნე−თი რად−გა−ნაც
ამ ქვეყ−ნად შეგიყვარდათო”.
მენიშნა… ა−ღარ და−ვე−ძებ
საყ−ვარ−ლის კუბო-სამარეს,
ა−ღარც შევ−ჩი−ვი ქვე−ყა−ნას,
ა−ღარ ვღვრი ცრემ−ლებს მდუ−ღა−რეს!
ბულ−ბულს ყურს ვუგ−დებ, ვარდს ვყნო−სავ,
ვარსკვ−ლავს შევ−ყუ−რებ ლხე−ნი−თა,
და რა−საცა ვგრძნობ მე იმ დროს,
ვერ გა−მო−მითქ−ვამს ე−ნი−თა!
ი−სევ გა−მეხს−ნა სი−ცო−ცხლე,
დღემ−დი რომ მწა−რედ კრულ ი−ყო,
ახ−ლა კი ვი−ცი, სა−დაც ხარ,
სამ−გან გაქვს ბი−ნა, სუ−ლი−კო!..
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
აკაკი წერეთელის სხვა ლექსები:
სულიკო |
სალამური |
თქვენი ჭირიმე |
ობოლი |
იუბილე |
გამოიყენეთ დამამშვიდებელი ტექნიკები
ასწავლეთ ბავშვს დამამშვიდებელი ტექნიკები, როგორიცაა ღრმა სუნთქვა ან მედიტაცია.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ცეკვებოდა ხეეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
ფისო და ლისიამანანა ტონია |
 |
გაზაფხულივაჟა–ფშაველა |
 |
ზებრას იუბილემაია წიგნაძე |
 |
ტანო ტატანობესიკი |
|
მეურნე იმედამანანა ტონია |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
ალილომაია კარსელი |
 |
ბოჩოლაელიზბარ გაბუნია |
 |
კამათიფატმან ბოჭორიშვილი |
 |
კულუარა ჭანტურია |
 |
აბასთუმანილადო ასათიანი |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
მერიგალაკტიონ ტაბიძე |
|
ერეკლეს სიზმარივაჟა–ფშაველა |
 |
ინტერნაციონალიაკაკი წერეთელი |
|
ქართველი ქალიაკაკი წერეთელი |
|
მელაკუდა სასამართლოზეელიზბარ გაბუნია |
