|
თოვლის ბაბუა |
|
გად−მო−ლა−ხა მთე−ბი -
მო−დის თოვ−ლის ბა−ბუ−ა
და−თოვ−ლი−ლი მხრე−ბით,
და−თოვ−ლი−ლი წარ−ბე−ბით,
და−თოვ−ლი−ლი თმე−ბით.
მოჰ−ყავს და−თუ−ნი−ე−ბი
მო−აქვს სა−ჩუქ−რე−ბი.
გა−რეთ ცი−ვი ქა−რი−ა,
ა−თოვს მთებს და ვე−ლებს.
ალ−ბათ სცი−ვა ბა−ბუ−ას -
ვინ გა−უთ−ბობს ხე−ლებს?
რო−ცა მო−ვა, ვი−ცეკ−ვებთ
და გულს გა−ვი−ხა−რებთ,
გა−ზა−ფხუ−ლის მოსვ−ლამ−დე
არ გა−ვუშ−ვებთ გა−რეთ.
მორის ფოცხიშვილი
|
საახალწლო ლექსები, ლექსები ზამთარზე | ჩივილი |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
