თოვლის ბაბუა
გად-მო-ლა-ხა მთე-ბი -
მო-დის თოვ-ლის ბა-ბუ-ა
და-თოვ-ლი-ლი მხრე-ბით,
და-თოვ-ლი-ლი წარ-ბე-ბით,
და-თოვ-ლი-ლი თმე-ბით.
მოჰ-ყავს და-თუ-ნი-ე-ბი
მო-აქვს სა-ჩუქ-რე-ბი.
გა-რეთ ცი-ვი ქა-რი-ა,
ა-თოვს მთებს და ვე-ლებს.
ალ-ბათ სცი-ვა ბა-ბუ-ას -
ვინ გა-უთ-ბობს ხე-ლებს?
რო-ცა მო-ვა, ვი-ცეკ-ვებთ
და გულს გა-ვი-ხა-რებთ,
გა-ზა-ფხუ-ლის მოსვ-ლამ-დე
არ გა-ვუშ-ვებთ გა-რეთ.
მორის ფოცხიშვილი
