ალვები თოვლში

და−ათ−რობს მთვა−რე თოვ−ლი−ან ალ−ვებს
ივ−ლი−სის−ფე−რი ყინ−ვის თა−სე−ბით!
სი−თეთ−რე შვე−ნის მა−ღალ მწვერ−ვა−ლებს,
ვით სასძ−ლოს ფარ−ჩა და ალ−მა−სე−ბი.
მოკ−რი−ა−ლე−ბულ ჰა−ერ−ში ო−დეს
გულ−ცი−ვად ბრ−წყი−ნავს ფარ−ჩა ნა−თე−ლი,
ოჰ, ნე−ტა−ვი არ შეირხეო−დეს
გა−დაზ−ნე−ქი−ლი სიზმ−რე−ბის წე−ლი!
მკრთა−ლი ვარ−დე−ბი დასც−ვი−ვა ხე−ლებს,
ჩა−მო−იშ−ლე−ბა შუ−ქი - პირ−ბა−დე
და უც−ნობ რა−მის შორ სა−კურ−თხე−ველს
უნ−და ვუხ−მობ−დე გან−თი−ა−დამ−დე.
დგას გა−ყი−ნულ−თა ოც−ნე−ბათ კრე−ბა:
მთა თეთ−რი, რო−გორც მა−ღალი რა−ში...
და უჩ−ვევ ნა−თელს ე−ა−ლერ−სე−ბა
ჩვე−ულ სი−ცი−ვის მძი−ნა−რე−ბა−ში.
გალაკტიონ ტაბიძე 1915

რა ასაკის ბავშვისთვისაა ეს ლექსი საინტერესო?

ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის.

ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები

ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!

დაამატე ნახატი

იმისთვის რომ შეძლოთ ამ ლექსის თემაზე შექმნილი თქვენი ნახატის დამატება, ჩვენს საიტზე უნდა გქონდეთ გახსნილი ანგარიში. ამისათვის უნდა გაიაროთ რეგისტრაცია.