|
ნია და ზამთარი |
|
ხვალ ალ−ბათ - მას−წავ−ლე−ბე−ლი.
მსა−ხი−ო−ბი−ა ნი−ა−კო,
ხან−და−ხან კი−დევ - მო−დე−ლი.
ლექ−სე−ბიც ძლი−ერ უყ−ვარს და
მომ−ღერ−ლო−ბა−ზეც ოც−ნე−ბობს,
ცეკ−ვავს ქარ−თუ−ლი კა−ბით და
ხატ−ვა−ზეც დაჰ−ყავს დიდ ბე−ბოს.
ი−სე−თი პრან−ჭი−კე−ლა−ა,
პრინ−ცე−სის რო−ლიც მო−ირ−გო,
სა−კარ−ნა−ვა−ლო გვირგ−ვი−ნი
ი−ა−ი−ე−ბით მო−ირ−თო.
გო−გო−ნას თმა−ში ენ−ძე−ლებს
თავს დასტ−რი−ა−ლებს პე−პე−ლა,
ნი−ას შემ−ყუ−რე ზამ−თა−რი
მი−ი−პა−რე−ბა ნელ-ნელა.
ელენე სალარიძე
|
ლექსები ზამთარზე, გულუბრყვილო პატარები | ჩივილი |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
