მკვეხარა მხატვარი
არ−სად არ მყავ−სო ბა−და−ლი,
ხე−ლო−ვა−ნი ვარ ნამდ−ვი−ლი,
სა−სი−ქა−დუ−ლო მხატ−ვა−რი.
მე−გობ−რებს, ყვე−ლას მო−ბეზრ−დათ
ზუ−რას ყბე−დო−ბა ფუ−ჭი,
და წინ და−უ−დეს ჩვენს მხატ−ვარს,
თეთ−რი ტი−ლო და ფუნ−ჯი.
აჰა!-გვაჩვენე მკვე−ხა−რავ,
თუ შე−გიძ−ლი−ა ხატ−ვა,
ძა−ლი−ან გვა−ინ−ტე−რე−სებს,
შე−ნი ნაშ−რო−მის ნახ−ვა.
ფიქ−რობს რა−ღა−ცის დახატ−ვას,
ზღვის, მთე−ბის ან−და ქე−დის,~
თუ არ აჩ−ვე−ნა ნა−ხა−ტი,
აწ ვე−ღარ დაიკ−ვეხ−ნის.
ხელ−ში ა−ი−ღო ფუნ−ჯი და,
ას−ვა−რა სა−ღე−ბა−ვე−ბი,
მთა და−ხა−ტა და მთის ქვე−მოთ,
ტბა−ში თავ−დაღ−მა ნა−ვე−ბი,
კლდეზე,ასწლოვან მუ−ხებ−სა,
და−უს−ხამთ ატ−მის კვირ−ტე−ბი,
და მათ ტო−ტებ−ზე გა−ლო−ბენ,
სპი−ლოს სი−დი−დის ჩი−ტე−ბი.
წი−თელ ყვი−თე−ლი ზებ−რე−ბი,
მინ−დორ−ში ძო−ვენ ტა−ლახ−სა,
ირ−მე−ბი ფეხ−ზე რქე−ბი−თა,
წყლის ნაცვ−ლად სვა−მენ ბა−ლახ−სა.
ცა−ზე მგე−ლუ−კა დაფ−რი−ნავს,
თევ−ზე−ბი ხტი−ან ნა−პირ−ზე,
იქ ვე−ფხვი, ბუ−ზის ო−დე−ნა,
ცდი−ლობს თავ−დასხ−მას ნა−ხირ−ზე.
ბეწ−ვის ხი−დიც კი და−ხა−ტა,
დათვი-არქეოპტერიქსი,
ეგ რა−ღა−ა−ო?- ი−ცი−ნის,
ზუ−რას ძმო−ბი−ლი თენ−გი−ზი.
უც−ქე−რენ მე−გობ−რე−ბი და
სამ−ყა−რო ნა−ხეს ა−ხა−ლი,
მთლად და−უ−წუ−ნეს ნაშ−რო−მი,
ა−ტე−ხეს აყალ-მაყალი.
ჰკი−თხეს მკვე−ხა−რა ზუ−რი−კოს,-
გვი−თხარ რა და−გი−ხა−ტი−ა?-
ღრუბ−ლე−ბი−ა თუ სახ−ლე−ბი,
ეგ მე−ლა−ა თუ ბა−ტი−ა?
და−იბ−ნა ჩვე−ნი მხატ−ვა−რი,
და სი−ტყვე−ბი ა−ე−რი−ა,
მხატვ−რო−ბის ნი−ჭი რომ არ აქვს,
ეს დღე−სა−ვით ნა−თე−ლი−ა.
შერცხვა,გაწითლდა, და−აგ−დო,
ფუნ−ჯი და სა−ღე−ბა−ვი,
ა−ლუღ−ლუღ−და და ა−ტირ−და,
მათ წინ დაჰ−ხა−რა თა−ვი.
ბავშ−ვე−ბი მი−უ−ახ−ლოვდ−ნენ,
ზუ−რამ სი−მორ−ცხვეს სძლი−ა,
უ−თხრეს, რომ ა−ღარ შეჰ−პირ−დეს,
რაც მას არ შე−უძ−ლი−ა.
მკვე−ხა−რო−ბა და ტრა−ბა−ხი,
ა−რის თვი−სე−ბა ცუ−დი−ო,
თუ კა−ცი გქვი−ა კა−ცუ−რი,
და გხუ−რავს თავ−ზე ქუ−დი−ო.
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
მანანა ტონიას სხვა ლექსები:
დედა თბილისი |
საოცარი ქვეყანა |
სამი მშობელი |
ტყუილები |
მარკეტში |
მოელოდეთ მეტს თქვენი შვილებისგან
ადამიანებს გააჩნიათ გარკვეული მოლოდინები (სკოლამდელი აღზრდის ჩათვლით). „გვაქვს იმის მოლოდინი, რომ ბავშვები სკოლაში თავად დაისხამენ წყალს, აალაგებენ მაგიდას, დაკიდებენ ქურთუკს - და ისინი ამას აკეთებენ“ - ამბობს ჯენიფერი ზებუკერი, ნიუ-იორკის 92-ე ქუჩაზე არსებული საბავშვო ბაღის მასწავლებელი. „თუმცა, საკლასო ოთახის დატოვების შემდეგ, ისინი ცერა თითს პირში ჩაიდებენ და ჩაჯდებიან საბავშვო ეტლებში“. ამიტომაც გქონდეთ მეტი მოლოდინი, რაც შეესაბამება ბავშვების მაქსიმუმს.
ანი კაპანაძის ბლოგი - დაწყებითი კლასის მასწავლებელი
„მასწავლებელი - ზოგჯერ უშვილო,მაგრამ ათასი ბავშვის მშობელი” პირველად რომ წავიკითხე იოსებ ნონეშვილის ლექსი, „მასწავლებელი” საოცა...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები კატეგორიიდან გულუბრყვილო პატარები
სამწუხაროდ, სხვა ამავე ზომის ლექსები, რომელიც ამავე კატეგორიებშია, ვერ მოიძებნა | |
უფრო მცირე ზომის ლექსები კატეგორიიდან გულუბრყვილო პატარები
 |
სამდურავინოდარ დუმბაძე |
 |
პატარა შეყვარებულიელიზბარ გაბუნია |
 |
*** (ბებო როცა გავაბრაზე)ცირა ტურაშვილი |
 |
ბატი-ბუტიმაია კარსელი |
 |
ქრის, ქრის, ქრისგივი ჭიჭინაძე |
უფრო დიდი ზომის ლექსები კატეგორიიდან გულუბრყვილო პატარები
|
მანანას წერილინოდარ დუმბაძე |
