|
მზრუნველი ნუცა |
|
დღეს პირ−ვე−ლად მიჰ−ყავთ ნუ−ცა
დი−ლით ად−რე სკო−ლა−ში,
ჩა−ა−ლა−გა რვე−უ−ლე−ბი,
ჩან−თა ზურგ−ზე მო−იგ−დო,
მე−რე ბე−ბოს მი−უბ−რუნ−და,
დე−დის რო−ლი მო−ირ−გო,
ახ−ლა, ბე−ბო, შენ გა−ბა−რებ,
ჩემს თო−ჯი−ნას ბარ−ბა−რეს,
რომ ად−გე−ბა ა−სა−უზ−მე
და კარ−გად ა−ბა−ნა−ვე,
არ გა−ცივ−დეს, ჩა−მი−ფუთ−ნე,
ი−სევ ცუ−დად ახ−ვე−ლებს,
თუ მო−ვიდ−ნენ მე−გობ−რე−ბი,
უ−მას−პინძ−ლე მნახ−ვე−ლებს.
მე−ტი რა−ღა და−გი−ბა−რო,
ბე−ბო, უკ−ვე დი−დი ხარ,
ჩათ−ვა−ლე რომ ძი−ძა ხარ და
სამ−სა−ხურ−ში მი−დი−ხარ.
მანანა ქურდაძე
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. | ჩივილი |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
