|
გაბუტული ნატო |
|
ბე−ბომ გუ−ლი გა−მი−წყა−ლა,
ა−მიკრ−ძა−ლა თა−მა−ში.
მსაყ−ვე−დუ−რობს, ნუ ცელ−ქო−ბო,
ნუ და−დი−ხარ ტა−ლახ−ში;
თო−რემ დე−დას და−ვუ−რე−კავ,
წა−გიყ−ვა−ნოს ქა−ლაქ−ში...
ჩე−მო ბე−ბო, ბე−ბი−კო−ნა,
ა−ბა, ა−ვი ა−რა ვა−რო?
აქ, ხომ ყველ−გან ტა−ლა−ხი−ა,
მი−პა−სუ−ხე, სად ვი−ა−რო?
არ გა−ვერ−თო? სახლ−ში დავჯ−დე?
ეს მომ−ბეზრ−და ქა−ლაქ−შიაც.
ჭამე-ჭამეს, რომ მე−ძა−ხი,
მე ჯერ სუ−ლაც ა−რა მში−ა;
და თუ ა−ღარ მა−თა−მა−შებ,
თვი−თონ წა−ვალ ქა−ლაქ−შია!
ელიზბარ გაბუნია
|
გულუბრყვილო პატარები | ჩივილი |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
