|
მგელი და კრავი |
|
დას−ცხა და წყა−ლი მოს−წყურ−და,
მდი−ნა−რის პი−რას მი−ად−გა,
წყურ−ვი−ლის მოკვ−ლა რომ სურ−და.
თურ−მე ი−მავ დროს მახ−ლობ−ლად,
სა−ჭირ−ბო−რო−ტოდ კრა−ვი−სა,
და−ძუნ−ძუ−ლებ−და პირ−ღი−ა
მგე−ლი, მსურ−ვე−ლი ა−ვი−სა.
უ−ეც−რად სუ−ნი რომ ე−ცა,
რად−განც ჩი−ჩი−ა უყ−ვარ−და,
გა−მო−ი−გო−ნა შა−რე−ბი
და სა−ცო−დავ კრავს მი−ვარ−და.
შე−მო−უ−ძა−ხა: „შე, ბრიყ−ვო!
აქ რო−გო−რა სვამ წყალ−სა−ო,
რომ ა−ღარ დას−დევ კა−ნო−ნებს
და ა−ღარც სა−მარ−თალ−სა−ო?
ჩა−გიდ−გამს წი−ნა ფე−ხე−ბი,
შიგ ჰყოფ ტუჩს უწ−მინ−დურ−სა−ო!
წყალს მიმღვ−რევ, ა−ღა−რად მაგ−დებ,
ა−ღარც კი ი−ბერ−ტყ ყურსაო!“
- „რა ბრძა−ნე−ბა−ა, ბა−ტო−ნო,
რას მერ−ჩით მე საწყალ−სა−ო?
თქვენ ზე−ვი−თა ხართ - მე ქვე−ვით,
რო−გორ ა−გიმღვ−რევთ წყალ−სა−ო?“
- „მაშ, მე ვს−ტყუ−ი−ო? გა−ჩუმ−დი!
ნუ წა−გიგ−დი−ა ე−ნა−ო!
შარ−შან−წინ−დე−ლიც კი მახ−სოვს
შენ−გან ბრიყ−ვუ−ლი წყე−ნა−ო!“
- „ჯერ ერ−თი წლი−საც ა−რა ვარ,
შარ−შან−წინ რო−გორ მნახეო?“
- „მაშ, ძმა ყო−ფი−ლა ის შე−ნი,
მი−ტომ მი−გი−გავს სახეო!“
- „არც ძმა მყავს, ჩე−მო ხელმ−წი−ფევ,
ტყვი−ლა რა−და მდებთ ბრალსაო?“
- „შე−ნი მოგ−ვა−რე ხომ ი−ყო?
გა−დახ−და უნ−და ვალ−სა−ო!
მომ−წყინ−და შე−ნი ბღა−ვი−ლი,
ხმა ჩა−იკ−მინ−დე ჩქა−რაო!
შე−ნი ჩაკვ−რე−ხა რომ მნე−ბავს,
მი−ზე−ზად ი−სიც კმა−რაო!“
უ−თხრა და ზურგ−ზედ მო−იდ−ვა,
ტყე−ში წა−ი−ღო საწყა−ლი.
დიდ კაც−თან პა−ტა−რა კაც−სა
რო−დის გასვ−ლი−ა მარ−თა−ლი?
აკაკი წერეთელი
|
ლექსები ცხოველებზე, ფრინველებზე |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
