|
ძირს |
|
(სიმღერა)
ძირს, მთავ−რო−ბავ, უ−სა−მართ−ლო!ვე−ღარ ვი−ტანთ გა−სა−ჭირ−სო, -
ყო−ვე−ლი მხრივ გე−ძა−ხი−ან:
“ძირს, მთავ−რო−ბავ! აწ კი ძირსო!”
კმა−რა ი−სიც, რაც ვით−მი−ნეთ,
გვი−მა−ტებ−დი ჭირ−ზე ჭირ−სო!
ის ა−ღარ ვართ, რაც ვი−ყა−ვით,
გა−ვიღ−ვი−ძეთ და აწ - “ძირსო!”
ჩვე−ნის სისხ−ლით, ჩვე−ნის ოფ−ლით
უხ−ვად რ−წყავ−დი ქვეყ−ნის პირ−სო, -
დღეს ეს ა−ღარ მო−ხერხ−დე−ბა,
გე−უბ−ნე−ბით მი−ტომ: “ძირსო!”
ბნელს ნა−თელ−მა მო−ა−შუ−ქა
და ერთ რა−მედ ე−სეც ღირ−სო!
ძვე−ლი წესი-წყობილებაც
ბნელს გაჰყ−ვე−ბა და შენ - “ძირსო!”
შენ−გან, ძა−ლა−უ−ნე−ბუ−რად,
არ მო−ვე−ლით და−ნაპირ−სო.
ჩვენ მო−ვუვ−ლით ი−სევ ჩვენს თავს,
არ გვინ−დებ−ხარ, - “ძირს და ძირსო!”
ძა−ლას ჰკარ−გავ, ის გა−წუ−ხებს,
ა−ღარ გიხს−ნის და−ნა პირ−სო,
მაგ−რამ რა ვქნათ? ქვეყ−ნის ტანჯ−ვას
სჯობს ი−ტან−ჯო ერთ−მა - “ძირსო!”
ხალ−ხი იბრძ−ვის! ხალ−ხი ჰღე−ლავს!
ვე−ღარ ას−დებ აწ აღ−ვირ−სო!
ყო−ვე−ლის მხრივ შეგ−ძა−ხი−ან:
“ძირს, მთავ−რო−ბავ, ძირს და ძირსო!”
აკაკი წერეთელი 1905 წ.
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. | ჩივილი |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
