|
ქუთაისი |
|
სა−ვარ−დო და სა−მა−ი−სო!
ვინ ყო−ფი−ლა შე−ნი მავ−ნე,
გულს ე−კა−ლი რომ და−გი−სო?
შე−ნი ციხე-გალავანი,
ბევრ−ჯერ სისხ−ლით გა−ნა−ბა−ნი,
მი−წას−თან ვინ გა−გის−წო−რა,
ერ−თხელ მტკი−ცე, ა−ხო−ვა−ნი?
თავს დაგ−ყუ−რებ ა−ოხ−რე−ბულს,
ქვით და ეკ−ლით რომ ივ−სებ გულს!
ვე−ღარ ვხე−დავ ოქ−როს ჩარ−დახს,
ერთ დროს განთქ−მულს და დი−დე−ბულს!
ეგ ფა−ზი−სი თავ−მომ−წო−ნი,
სა−ხელცვ−ლი−ლი დღეს რი−ო−ნი,
გუ−ლამღვ−რე−ვით რას ბუტ−ბუ−ტებს,
გა−და−სუ−ლი დროს მომ−გო−ნი?
ა−გონ−დე−ბა ოქ−როს კრა−ვი,
ვით ქო−ნე−ბა რამ უძ−რა−ვი?
და მრის−ხა−ნე ზვირ−თებ−ზე−დაც
არ−გო, ფრ−თხი−ლად მომ−ცუ−რა−ვი?
შიგ ი−ა−ზონ ე−ლი−ნე−ბით,
ვერ შემრთ−ვე−ლი სურვილ-ნებით,
მე−დე−ი−ას მომ−პა−რა−ვი
მე−დი−ას−ვე მან−ქა−ნე−ბით?
სა−დღა ა−რის ოქ−როს სი−ლა?
შლამ-ტალახით ამოვსი−ლა!..
მწუხ−რის ზე−წარს და−უ−ფა−რავს
მა−გის მზე და მა−გის დი−ლა!..
გარ−ბის შენ−გან მგლო−ვი−ა−რე!
ცრემ−ლით ირ−წყვის ა−რე−მა−რე
და შავ ზღვას−ვე შეჰღ−რი−ა−ლებს:
“ჩე−მი ტანჯ−ვა მიიბარე!”
მაგ−რამ, ჩე−მო ქუ−თა−ი−სო,
ძა−ლით სხვას−თან შე−ნათ−ვი−სო!
მოთ−მი−ნე−ბა!.. მოთ−მი−ნე−ბა!..
სევ−დით გუ−ლი არ ა−ივ−სო!..
აკაკი წერეთელი 1893 წ.
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. | ჩივილი |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
