|
იუბილე |
|
სიზ−მა−რი−ა, თუ სა−სიზმ−რო ზღა−პა−რი?
ღარიბ-ღატაკს და ბნელ−ში მყოფს ა−ქამ−დე,
ვინ ა−მინ−თო ამ ბო−ლოს დროს ლამ−პა−რი?
ყე−ე−ნი−ვით შე−მას−კუ−პეს მაღ−ლობ−ზე,
ჩემს წინ დად−გა თითქ−მის მთე−ლი ქვე−ყა−ნა;
მი−ლოც−ვენ და მადლს მიხ−დი−ან... და რისთ−ვის?
რა მი−მიძღ−ვის სამ−სა−ხუ−რი მის−თა−ნა?
ქა−ლი, კა−ცი, ე−რი, ბე−რი, ბავშ−ვე−ბი,
გა−ურ−ჩევ−ლად ტო−მი−სა და წო−დე−ბის,
აქ ა−რი−ან, რომ გა−მიქ−რონ მი−ზე−ზი
ჩე−მი ტანჯ−ვის და ჩე−მი ცე−ცხლმო−დე−ბის!..
მაგ−რამ მე კი, რომ ვგო−ნი−ვართ, ის არ ვარ!..
სხვა იქ−ნე−ბა მო−მა−ვა−ლი ის გმი−რი!..
მე უბ−რა−ლო მი−ზე−ზი ვარ დღეის-დღის,
იმ მო−მავ−ლის აჩრ−დი−ლი რამ და პი−რი!
ჩემს სუსტ შრო−მას ეს ა−ჭარ−ბებს ყო−ვე−ლი!..
სა−ა−მი−სო, ა−ბა, რა მო−მი−ცი−ა?
ეს ე−კუთვ−ნის ყოლიფე−რი მო−მა−ვალს
და ი−მი−სი ა−რის რე−პე−ტი−ცი−ა!
მაშ, ამ−ნა−ირ ხალ−ხის აღფრ−თო−ვა−ნე−ბას
შე−ვუ−ერ−თებ დღეს ჩემს სურ−ვილს, გუ−ლისთქ−მას:
“ვა−შა! ვა−შა, სა−თაყ−ვა−ნო მო−მა−ვალს!”
ამ-თავითვე წარ−ვუგ−ზავ−ნი ჩემს სუსტ ხმას!..
აკაკი წერეთელი 1908
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
