|
საზიარო ნაკვეთი |
|
და კურ−დღე−ლი ამ−ბა−კო,
შე−იკ−რიბ−ნენ მუ−ხის ძი−რას,
რომ მო−ი−ლა−პა−რა−კონ.
სა−ზი−ა−როდ შე−ი−ძი−ნეს
თურ−მე, მი−წის ნაკ−ვე−თი,
მაგ−რამ ჯერ ვერ გა−და−წყვი−ტეს,
ერ−თად რა გა−ა−კე−თონ.
ამ−ბა−კომ თქვა: - ყვე−ლა−ფერს სჯობს,
კომ−ბოს−ტო რომ დავრ−გო−თო.
მო−სა−ვა−ლიც ბევ−რი ი−ცის
და თან ა−რის სარ−გო−ცო!
თენ−გო ამ−ბობს: - ვის სჭირ−დე−ბა
ეგ კომ−ბოს−ტოს თა−ვე−ბი?
შენც ხომ ი−ცი, მა−გას არ ვჭამთ
ციყ−ვე−ბი და თაგ−ვე−ბი.
სჯო−ბი−ა, რომ მო−ვიყ−ვა−ნოთ
სი−მინ−დი და ხორ−ბა−ლი.
კომ−ბოს−ტოზე სა−ჭი−რო და
სა−სარ−გებ−ლო ხომ ა−რის?
ცი−კოსაც აქვს თა−ვის აზ−რი,
არც ერთს არ ე−თანხ−მე−ბა:
- გვალ−ვე−ბი რომ და−ი−ჭი−როს,
ყვე−ლა−ფე−რი გახ−მე−ბა.
მე−რე რა ვქნათ, ზამთ−რი−სათ−ვის
რა−ღა მო−ვი−მა−რა−გოთ?
თა−ნაც, ყო−ველ გა−ზა−ფხულ−ზე
ხე−ლახ−ლა რომ არ დავრ−გოთ,
ყო−ველ წელს რომ ა−ღარ გვქონ−დეს
სა−თე−სი და სამ−კა−ლი,
ჯო−ბი−ა, რომ მთელ ნაკ−ვეთ−ზე
გა−ვა−შე−ნოთ კა−კა−ლი!
ი−და−ვეს და ი−კა−მა−თეს,
საშ−ვე−ლი კი არ ჩან−და.
მათ ლა−პა−რაკს, თურ−მე, ხი−დან
ყურს უგ−დებ−და ყვან−ჩა−ლა.
გად−მოს−ძა−ხა: - ვერ გა−ვი−გე,
სა−კა−მა−თო რა ი−ყო?
ახ−ლა ჩხუ−ბობთ და მო−სა−ვალს
მე−რე რო−გორ გაი−ყოფთ?
ვასილ გულეური
|
ლექსები ცხოველებზე, ფრინველებზე |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
