|
ანას გასაჭირი |
|
დე−და მაწვ−დის მა−შინ−ვე
თერ−მო−მეტრს და ი−ძა−ხის:
- შე−ნი ფე−რი მა−ში−ნებს!
გა−მი−ზო−მავს სი−ცხეს და
ი−სევ ი−წყებს ვაი-ვიშს:
- ა−ბა, ჩქა−რა და−წე−ქი! -
წამს−ვე ლო−გინს გა−მიშ−ლის.
და−მი−ლა−გებს სა−წოლ−თან
ა−ბებ−სა და მიქს−ტუ−რებს.
ვინც კი ჩემ−თან შე−მო−დის,
ყვე−ლას გა−რეთ ის−ტუმ−რებს:
- ა−ნას ახ−ლა სი−ცხე აქვს,
გა−მო−კეთ−დეს, ად−რო−ვეთ.
სხვა დროს მო−დით, ბავშ−ვე−ბო,
ახ−ლა მარ−ტო და−ტო−ვეთ!
დე−დას, ალ−ბათ, ჰგო−ნი−ა,
რომ კარგ საქ−მეს ა−კე−თებს -
მე ბავშ−ვებ−თან თა−მა−ში
უფ−რო გამომა−კე−თებს.
მე−რე ი−სევ თერ−მო−მეტრს
იღ−ლი−ის ქვეშ გა−მიჩ−რის...
ეჰ, მარ−ტო ეს რომ ი−ყოს,
მა−შინ კი−დევ რა მი−ჭირს?
ძა−ლით ლი−მონს შე−მაჭ−მევს -
და−ხო−ცავ−სო ბა−ცი−ლებს!
ძმრი−ან ტი−ლოს შუბ−ლი−დან
წუ−თი−თაც არ მა−ცი−ლებს...
ო−რი გზა მაქვს, დე−დამ კვლავ
ა−სე რომ არ მამ−ყო−ფოს -
თერ−მო−მეტ−რი დავ−მა−ლო
ან არ ვი−ა−ვადმ−ყო−ფო!
ვასილ გულეური
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
