ზოოპარკში
სა−ოც−რე−ბა ნამდ−ვი−ლი,
ზო−ო−პარკ−ში ზუ−რი−კო
გა−მო−ცხად−და ამ დი−ლით.
ზუ−რა ხელ−ში ჭიშ−კარ−თან
ა−იყ−ვა−ნა ბე−ბი−ამ.
სპი−ლო−ებს რომ შე−ხე−და,
სულ არ შე−ში−ნე−ბი−ა.
მოგ−რო−ვი−ლან ნორ−ჩე−ბი
სპი−ლო−ე−ბის გარ−შე−მო:
- სპი−ლო−ე−ბო, სა−ლა−მი!
- გა−გი−მარ−ჯოთ, ბავშ−ვე−ბო!
წა−მო−ვი−და ზო−ზი−ნით
სპი−ლო კოხ−ტად მორ−თუ−ლი,
ხე−ლიც გა−მოგ−ვი−წო−და...
ხე−ლი ა−რა... ხორ−თუ−მი!
რქე−ბით იც−ნეს ი−რე−მი,
ხა−ლი−ა−ნი ქორ−ბუ−და,
და−ი−ნა−ხა ზუ−რი−კო,
ზუ−რი−კოსკენ მობ−რუნ−და.
იქ−ვე ახ−ლო შვე−ლი−ა
და შვლის ნუკ−რი მშიშა−რა.
უ−ცებ ერთ−მა ფრინ−ველ−მა
ფრთე−ბი ჩა−მო−ი−შა−ლა.
მე−რე ბო−ლო ლა−მა−ზი
მთელ ე−ზო−ზე მოჰ−ფი−ნა;
ბე−ბომ უ−თხრა: - შე−ხე−დე,
ფარ−შე−ვან−გი ყო−ფი−ლა!
შე−ბუმ−ბუ−ლი ბარ−ტყე−ბი
ბუ−დე−ებ−ში ჟი−ვი−ან.
- რად კან−კა−ლებთ, ბარ−ტყე−ბო,
ნე−ტა, რის გე−ში−ნი−ათ?!
და−თუ−ნი−ა შვი−ლებ−თან
თა−მაშ−ში−ა გარ−თუ−ლი.
- რას ა−კე−თებ, და−თუ−ნა,
თეთ−რო დათ−ვო, და−თუ−ნი?
ბე−ლებს მართ−ლა მო−ახრ−ჩობ
ე−მაგ თა−თის თა−თუ−ნით,
ჭა−მაც დათ−ვის გცოდ−ნი−ა,
მო−ფე−რე−ბაც დათ−ვუ−რი!
- ეს ციყ−ვი−ა, - ბე−ბი−ა
ამ−ბობს და−ბე−ჯი−თე−ბით...
წყლი−დან ა−თას−ნა−ი−რი
წა−მოფ−რინდ−ნენ ჩი−ტე−ბი.
დგას ღო−ბეს−თან ჟი−რა−ფი,
ტანჭ−რე−ლი და მა−ღა−ლი;
ა−გერ თეთ−რი არ−წი−ვი,
ყვა−ვი თა−ვის ბა−ხა−ლით.
გა−მობრ−ძანდ−ნენ ჯიხ−ვე−ბი,
წყა−როს წყა−ლი და−ლი−ეს;
აფთ−რე−ბი და ვე−ფხვე−ბი
ბრა−ზით ღრღნი−ან გა−ლი−ებს.
წრი−ა−ლე−ბენ, და−დი−ან
მთქნა−რე−ბით და ზმო−რე−ბით.
ღა−რე−ბი−ვით მიჰყ−ვე−ბათ
ტან−ზე ჭრე−ლი ზო−ლე−ბი...
ერ−თი ა−ქეთ მო−დე−ქი,
უს−მი−ნე და უ−ყუ−რე:
ლო−მი მა−ინც ლო−მია,
ღრი−ა−ლებს და ბუ−ხუ−ნებს.
ტუ−რა მა−ინც ტუ−რაა,
ქათ−მის ბარკ−ლის მკვნე−ტავი;
- რა გა−კივ−ლებს, ტუ−რი−კო,
ვის უ−ყუ−რებ, ნე−ტავი!
დღემ−დე ვინ−მეს უ−ნა−ხავს,
ვინ−მეს გა−უ−გო−ნი−ა?
თურ−მე მე−ლას ქათ−მებ−თან
მე−ზობ−ლო−ბა ჰქო−ნი−ა.
ა−უზ−ში−ა ნი−ან−გი,
ნა−პირს ფხიზ−ლად და−რაჯობს;
სე−ლა−პე−ბის და−ნახ−ვას
ა−რაფერი ა−რა სჯობს.
ვინც შე−ხე−და, ვე−რა−ვინ
თვა−ლი ვერ ა−ა−რი−და:
თა−ვით ბურ−თი გა−მო−აქვს
სე−ლაპს ღი−ა კა−რი−დან.
ამ გას−ლი−პულ ბე−ჰე−მოთს
არც წყუ−რი−ა, არც ში−ა,
ა−რაფერი ა−დარ−დებს,
ყუ−რე−ბამ−დე წყალში−ა.
მა−ი−მუ−ნებს რგო−ლებ−ზე
მოს−წყე−ნი−ათ თა−მა−ში
და ერთ−მანეთს უსწ−რე−ბენ
მზე−სუმ−ზი−რას ჭა−მა−ში.
თა−გუ−ნი−ა კა−ტის წინ
ლა−მის ში−შით გაქ−ვავ−დეს;
დი−დი კუ−ზი აქ−ლე−მებს
ზურგ−ზე ა−ზით ა−ქამ−დე.
ბა−ტე−ბისთ−ვის და−უდ−გამთ
სახ−ლი უ−სა−ხუ−რა−ო...
- ჰე−ი, ეს ვინ მო−სუ−ლა?
- ჩვე−ნი ზუ−რა, ზუ−რაო!
თუ−თი−ყუშს კი უცვ−ლე−ლი
სი−ტყვა ად−გას ე−ნა−ზე:
- ბი−ჭი ვა−რო! - ი−ძა−ხის
ბი−ჭის გამოჩე−ნა−ზე.
- გო−გო ვა−რო, - შეს−ძა−ხებს
გო−გოს ნა−ხავს თუ ა−რა...
- არ ბი−ჭი ხარ, არც გო−გო,
ჩუ−მად, შე მატყუა−რა!
და−ი−ღა−ლა ზუ−რი−კო,
და−ი−ბინ−და მი−და−მო.
ა−ბუ−ზღუნ−და და−თუ−ნა:
- წა−დით, ძი−ლი გვინ−და−ო!
თავ−ზე გა−და−იქ−რო−ლა
ჩრდილ−მა ქა−რის ფრთე−ბისამ.
- ზო−ო−პარ−კო, ნახ−ვამ−დის!
- ყვე−ლას ძი−ლი ნე−ბი−სა!
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
ვასილ გვეტაძის სხვა ლექსები:
ზოოპარკში |
თუმცა, არ იყოთ ძალიან რბილიც! შეეცადეთ იპოვოთ სწორი ბალანსი სიმკაცრესა და სირბილეს შორის. არ დახუჭოთ თვალი თქვენი ბავშვის გაღიზიანებაზე. ეცადეთ მას გააკეთებინოთ სხვა რამ ყურადღების გადასატანად. მთავარია ამგვარი ქცევის მიზეზის გაგება და სწორად მიდგომა.
ანი კაპანაძის ბლოგი - დაწყებითი კლასის მასწავლებელი
„მასწავლებელი - ზოგჯერ უშვილო,მაგრამ ათასი ბავშვის მშობელი” პირველად რომ წავიკითხე იოსებ ნონეშვილის ლექსი, „მასწავლებელი” საოცა...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები კატეგორიიდან ლექსები ცხოველებზე, ფრინველებზე
სამწუხაროდ, სხვა ამავე ზომის ლექსები, რომელიც ამავე კატეგორიებშია, ვერ მოიძებნა | |
უფრო მცირე ზომის ლექსები კატეგორიიდან ლექსები ცხოველებზე, ფრინველებზე
 |
ციყვიმაია წიგნაძე |
 |
ინდაურინუნუ კერესელიძე |
 |
ბუვასილ გულეური |
 |
დათვიელიზბარ გაბუნია |
 |
ჩვენი ტყის ბიბლიოთეკაგივი ჩიღვინაძე |
უფრო დიდი ზომის ლექსები კატეგორიიდან ლექსები ცხოველებზე, ფრინველებზე
 |
როგორ ასწავლა ჭიანჭველამ სამამდე თვლა ჭიანჭველაჭამიასგივი ჭიჭინაძე |
 |
ქურდი ბეკომანანა ტონია |
|
ასოხატულა კუნწულებიგივი ჭიჭინაძე |
