|
პოეტს |
|
ბე−დი უკვ−და−ვად ცე−ცხლის მი−ნა−ში,
თავს მო−წი−წე−ბით ვხრი შე−ნი ტახ−ტის
და−უჭკ−ნო−ბე−ლი დაფ−ნის წი−ნა−შე.
დი−დე−ბა ი−გი ძლი−ე−რი ა−რი,
ამაოება-დროის მგმო−ბე−ლი,
მარ−დის ი−გი ხმო−ვა−ნებს ქნა−რი,
მარ−დის ცე−ცხლის სა−გა−ლო−ბე−ლი.
გალაკტიონ ტაბიძე 1916
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
