|
დრო |
|
მსუ−ბუ−ქი ტალ−ღე−ბი და ლურ−ჯა ცხე−ნე−ბი!
შენ მხო−ლოდ მა−რა−დი სი−მაღ−ლე გიშ−ვე−ლის, .
როს შუ−ქად მშობ−ლი−ურ ცას შე−ე−შე−ნე−ბი.
სარ−კე−თა სა−ხე−ებს სანთ−ლე−ბი მო−ე−დო
და შვე−ნის რუს−თა−ველს ში−რა−ზის ვარ−დე−ბი;
სიმ−ღე−რის მხურ−ვა−ლე დრო ა−რის, პო−ე−ტო,
თუ ა−სე წარ−მარ−თი გზით წა−რე−მარ−თე−ბი.
გალაკტიონ ტაბიძე 1915
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
