|
ქარმა ბუდიდან ყვავის ბახალა |
|
ზა−ფხუ−ლის ტყე−ებს გა−და−ა−ხა−ლა.
ის−მო−და ხმე−ბი ახალ-ახალი,
ტყე ტა−ძა−რი−ვით ი−ყო მა−ღა−ლი.
ვე−ლად ბა−ლა−ხი ი−ყო კე−ცი−ლი,
რო−გორც სიმშ−ვი−დე და სა−რე−ცე−ლი,
ტი−რო−და მწა−რედ ყვა−ვის ბა−ხა−ლა,
ქარ−მა ტყე−ებს რომ გა−და−ა−ხა−ლა.
ა−ტყდა ქუ−ხი−ლი, გა−ვარ−და მე−ხი, -
გა−ეხ−მა−უ−რა ტყე მე−ხის ტე−ხილს,
ხევ−ში, ხრა−მებ−ში, ა−ტყდა ხარ−ხა−რი
და წა−მო−ვი−და წვი−მა ჩქარ-ჩქარი.
გალაკტიონ ტაბიძე 1925
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
