ცრემლთა მდინარე
დავით სარდალს
სისხლ-მჩინარე,
მი−პყრობს ხედ−ვა−სა;
ვით−ღა გი−ხი−ლო?
სოფ−ლი−სა ბრჭალ−მან,
ვით გრი−ი−გალ−მან,
ჩემ−სა ბედ[ა]სა
უს−წო−რა კი−ლო!
ბნელ-მთენები,
სად და−ე−და−სა,
ე−დე−მად ზრდი−ლო!
ნუ-თუ-მცა გველ−მან,
ე−ნით მკვლელ−მან,
გმირ−სა ქე−და−სა
დაგდ−ვა სა−ცი−ლო?
ვა-მე, თუ ხმი−თა
შენ−ცა მი−თა
შეგრ−თო სევ−და−სა,
ჰსცნა სა−წა−დი−ლო!
ვარ ვა−ით მგო−ნე,
შე−ნა−ღო−ნე,
მომხ−სე−ნი ა−ხის,
ა−ჰა მანდ ა−ვით!
ტან-პილო ზრდი−ლო,
ძე უ−ძი−ლო,
ხსოვ−ნა მაქვს სა−ხის,
ყა−რა−მან და−ვით!
მე სოფ−ლის მდურ−ვის,
შენ−გან ურ−ვის,
ხმა მეს−მის ზა−ხის,
ა−რა მან−და ვით!
ა−მინთ−ვა გუ−ლი,
ხმელ-ნარგუ−ლი,
შენს გულ−თა მნა−ხის
შესახედა−ვით!
დამკ−რი−ბა ზა−რი,
სა−კუ−თა−რი
სი−ცო−ცხლე ჭმა−ხის;
გნატ−რი, სიკვ−დი−ლო!
დას-დასად ყვარ−ვა,
სოფ−ლის ფარ−ვა
და ეტ−ლი ტკბი−ლი
ვინ მი−გი−პარ−ნა?
სწორ ვლა მთე−ნა−თა,
ნა−ზე−ნა−თა,
ჩვენთ−ვის ბედ-ქმნილი
არ−ღა გვე−დარ−ნა!
ეს ვით−ღა ვით−ნო?
ჰელ, ცი−ით−ნო,
სად გრუ−ლავსთ ძი−ლი−ა
რა−მან დაგვ−ფარ−ნა?
სიტყვით[ა] ლო−მი,
უქ−მად მდო−მი,
ვერ მზის შეყ−რი−ლი
ვინ შე−ა−ზარ−ნა?
ლე−სუ−ლი ხრმა−ლი,
სისხლ-დამაშვრალი,
ქარ−ქაშს ძევს ყრი−ლი,
ვაჲ, უ−ად−გი−ლო!
მზის დრო−შის ტოლ−ნო,
სოფ−ლის მტროლ−ნო,
შე−მოკრ−ბით გა−რედ,
მოიჯარე−ნით!
თან-ზრდილნო გმირ−ნო,
ჩვე−ნებრ მტირ−ნო,
ვლოთ ლო−მის ა−რედ,
ვკად−როთ ბარ ე−ნით:
„ო−მის და ლხი−ნის,
„გულ-მოდგინის,
„−დღე გვიხ−სენ მწა−რედ,
„მტრით ვიზარე−ნით;
„თუ არ შე−ნითა
„მოთმე−ნითა
„გვყოფ უ−ლის ჩა−რედ,
„რამც ვიხარე−ნით?
„თავ-დაყრით, ქენ−ვით,
„სულ−თა ტკენ−ვით,
„წა−ვალთ სამა−რედ,
„ხელ-დაკრებილ-ო“
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
წაახალისეთ ბავშვი, რომ იყოს მადლიერი იმისთვის, რაც აქვს
დაეხმარეთ ბავშვს, დააფასოს ის, რაც აქვს და მადლობა გადაუხადოს სხვებს დახმარებისთვის.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა პატარებისთვის)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ეცეკვებოდა ხეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
ლიკა და სარკემანანა ტონია |
 |
ამბავს ავწერ ადრინდელსაბესიკი |
|
ბაქია მამლაყინწამანანა ტონია |
|
მელას ფუჭი ოცნებამანანა ტონია |
 |
ღამურააკაკი წერეთელი |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
სანტას ირმებს ელისნესტან კუპრავა |
|
ჩემი სკოლა, ჩემი კლასინესტან კუპრავა |
|
მე შენმა ფიქრმა მიმარინდაბესიკი |
 |
დამქროლა ქარმან სასტიკმან, თან წარმიტანა ყვავილინიკოლოზ ბარათაშვილი |
 |
*** (ერთი ცელქი გოგო ვარ)ნანა სამხარაძე |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
|
უნიჭო მუსიკოსებიმანანა ტონია |
|
მხიარული ზღაპარი ნოტებზემანანა ტონია |
 |
ვარდიდავით მაჩაბელი |
 |
მანანას წერილინოდარ დუმბაძე |
 |
ასოხატულა კუნწულებიგივი ჭიჭინაძე |
