|
ცეცხლი, მახვილი |
|
და−ინგ−რეს ძვე−ლი, სი−ხა−რუ−ლი მო−დის ა−ხა−ლი,
და ამ−ბობს ყვე−ლას გა−სა−გო−ნად: მსოფ−ლი−ო წყნა−რად!
შე−ნი წარ−სუ−ლი, სე−ნი ა−წყო იქ−ცა ა−რა−რად.
და და−ხარ−ხა−რებს შენს ნანგ−რე−ვებს: ცე−ცხლი, მახ−ვი−ლი..
ცე−ცხლი, მახ−ვი−ლი, სისხ−ლი ი−ყოს შე−ნი სა−ხე−ლი.
გალაკტიონ ტაბიძე 1918
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
