|
რა დამშვიდებით გადავცქერი მსოფლიო ღელვებს |
|
ვი−ცი: ახ−ლო−ა ის, ვი−საც ვე−ლი.
მას სა−მო−სე−ლი ბრ−წყინ−ვა−ლე−ბის და გა−მარჯ−ვე−ბის
მო−აქვს მებრ−ძო−ლი პო−ე−ტი−სათ−ვის.
დას−ცხრით, ტალ−ღე−ბო, მზე ა−მო−დის აღ−მო−სავ−ლე−თით,
მზე მო−დის ა−რა ერ−თი და ო−რი ...
დამშ−ვიდ−დით, რო−გორც მე ვარ მშვი−დი ამ მო−ლო−დინ−ში.
გალაკტიონ ტაბიძე 1918
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. | ჩივილი |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
