მივალ, გადავკოცნი
ჩემ−სა მთვა−რე−სა,
სი−ტყვებს გა−დავ−ტყორც−ნი
მწარე-მწა−რე−სა.
გიშ−რის კა−კა−ნა−თებს
ნუ ჰფენ ქა−რებ−სა,
ა−სე ნუ ა−ნა−თებ
ჩემს ბნელ ღა−მე−სა.
მი−ვალ, გა−დაგ−კოც−ნი
ჩემ−სა მთვა−რე−სა,
უ−ა−რესს გა−დავ−ტყორც−ნი
სი−ტყვებს მწა−რე−სა.
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
დაგეგმეთ რეგულარული ოჯახური შეხვედრები, სადაც ყველა შეძლებს თავისი აზრებისა და გრძნობების გაზიარებას.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ცეკვებოდა ხეეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
არსენაილია სიხარულიძე |
 |
ანტონი კათალიკოსზედბესიკი |
 |
არ მარგოხალხური |
 |
პეპელაქეთევან კვიტატიანი |
 |
თაგვინოდარ დუმბაძე |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
თებერვალილუარა ჭანტურია |
 |
მახარობელინუნუ კერესელიძე |
|
ვაიმე, დედის ამაგსახალხური |
|
შავი კატალუარა ჭანტურია |
|
გაზაფხულილუარა ჭანტურია |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
ადგილო კურუმ-კურუმოვაჟა–ფშაველა |
|
ბაიათიბესიკი |
 |
სული ობოლინიკოლოზ ბარათაშვილი |
|
ნუმცა მსმენია სიკვდილივაჟა–ფშაველა |
 |
ოქროს კბილიმანანა ტონია |
