საყვარელო მამულო!

საყ−ვა−რე−ლო მა−მუ−ლო,
შენს სი−ცო−ცხლეს ვფი−ცა−ვარ;
გულ−მა მხო−ლოდ შე−ნი მზე,
შე−ნი მი−წა ი−წა−მა.
შენს გა−ზა−ფხულს ვუმ−ღე−რი,
შენს აპ−რილს და მა−ი−სებს,
კალ−თას გა−და−გი−კოც−ნი,
უ−ბეს ვარ−დით ა−გივ−სებ.
მწა−რე ი−ყო წარ−სუ−ლი,
რომ დღე−ის მზით გე−ხა−რა,
ჩე−მო ტკბი−ლო მა−მუ−ლო,
ჩე−მო კარ−გო ქვე−ყა−ნავ!
გვლე−წეს, არ გა−ვი−ლე−წეთ,
გვწვავდ−ნენ, რო−დი და−ვიწ−ვით,
სად ხართ, ა−რაგ−ვე−ლე−ბო,
ვაჟ−კა−ცე−ბო კრწა−ნი−სის.
მტერ−ზე წა−მო−მარ−თუ−ლო,
სა−ა−კა−ძის მახ−ვი−ლო,
დრო−შავ თა−მა−რი−ა−ნო,
ა−რა−სო−დეს დახ−რი−ლო.
ბა−ზა−ლე−თის ტბის ძირ−ში
დარ−წე−უ−ლო აკ−ვა−ნო,
მა−მუ−ლისთ−ვის დამწ−ვა−რო,
გმი−რო მამა-პაპანო!
თქვე−ნი ქვეყ−ნის დი−დე−ბა,
ერ−თხე−ლაც რომ გაჩ−ვე−ნათ,
ი−ნატ−რებ−დით ნამდ−ვი−ლად,
ხელ−მე−ო−რედ გა−ჩე−ნას.
ვუმ−ღერ მი−წას მად−ლი−ანს
მზეს ჩა−მოღვ−რილს ზო−დე−ბად,
ლა−მაზ ქართ−ველ გო−გო−ნებს _
გულ−ზე ცე−ცხლის მო−დე−ბას.
ვუმ−ღერ ყვე−ლა მა−ი−ას,
ცოტ−ნე−სა და მა−მუ−კას,
ვი−საც მტერ−თან ბრძო−ლა−ში
წარ−ბის შეხ−რა არ უყ−ვარს.
ვუმ−ღერ ყვე−ლა ე−რეკ−ლეს,
ავ−თან−დილს და მზე−ქა−ლას,
ვინც მკერდს გა−და−უ−დაფ−ნავს
ნა−მუ−სი−ან ქვე−ყა−ნას.
ა−ი, ვის გა−მარჯ−ვე−ბას
და სი−ცო−ცხლეს ვი−ნატ−რებ,
მზე−ო, უფ−რო გაბრ−წყინ−დი,
მზე−ო, უფ−რო გვი−ნა−თე.
მი−წა ბა−რა−ქი−ა−ნი,
ოქ−როს−ფე−რი ყა−ნე−ბი...
საყ−ვა−რე−ლო მა−მუ−ლო,
გკოც−ნი, გე−თაყ−ვა−ნე−ბი.
ლილი ნუცუბიძე

რა ასაკის ბავშვისთვისაა ეს ლექსი საინტერესო?

ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის.

ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები

ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!

დაამატე ნახატი

იმისთვის რომ შეძლოთ ამ ლექსის თემაზე შექმნილი თქვენი ნახატის დამატება, ჩვენს საიტზე უნდა გქონდეთ გახსნილი ანგარიში. ამისათვის უნდა გაიაროთ რეგისტრაცია.