|
მზეო თიბათვისა |
|
ლოც−ვად მუხლ−მოყ−რი−ლი გრა−ალს შე−ვედ−რე−ბი.
ი−გი, ვინც მიყ−ვარ−და დი−დი სიყ−ვა−რუ−ლით,
ფრთე−ბით და−ი−ფა−რე - ა−მას გე−ვედ−რე−ბი.
ტანჯ−ვა - გან−საც−დელ−ში თვალ−ნი მი−უ−რიდ−ნე.
სუ−ლი მო−უვ−ლი−ნე ი−სევ შენ−მი−ე−რი,
დი−ლა გა−უ−თე−ნე ი−სევ ცი−უ−რი−დან,
სუ−ლი უ−მან−კო−თა მი−ეც შვე−ნი−ე−რი.
ხა−ან−მა უნ−დო−ბარ−მა , გზა რომ შე−ე−ღე−ბა,
უხ−ვად მო−ი−ტა−ნა სისხ−ლი და ცხედ−რე−ბი,
მძაფ−რი ქარ−ტე−ხი−ლი მას ნუ შე−ე−ხე−ბა,
მზე−ო თი−ბათ−ვი−სა,ა−მას გე−ვედ−რე−ბი.
გალაკტიონ ტაბიძე 1917
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
