|
ჩემი ქალაქი |
|
ცვა−რიც კი ვარსკვ−ლა−ვად ბრ−წყინ−დე−ბა.
სავ−სე−ა ღი−მი−ლით, სიყ−ვა−რუ−ლით,
სიმ−ღე−რაც ა−რა−ვის ს−წყინ−დე−ბა.
ი−სე−თი ლა−მა−ზი ქა−ლა−ქი−ა,
აქ ყოფ−ნას სა−მო−თხეს ად−რი−ან,
გმი−რე−ბიც იმ−დე−ნი გა−უზრ−დი−ა,
ლო−ცა−ვენ მის კალ−თას, მად−ლი−ანს.
ი−სე−თი ლა−მა−ზი ქა−ლა−ქი−ა,
ი−სე−თი და−ფე−რი−ლი მზის სხი−ვით...
ი−ცა−ნით? ეს ჩე−მი ქა−ლა−ქი−ა, -
ჩე−მი საყ−ვა−რე−ლი თბი−ლი−სი.
ელენე სალარიძე
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. | ჩივილი |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
