შემსვი ნუ ჰყოვნი შესმასა
ნურ−ცა ი−ფიქ−რებ ვნე−ბა−სა!
პირ−ველ თუმც გა−წყენ, შემ−დე−გაც
გა−ცი−ნებ, მიგ−ცემ შვე−ბა−სა.
ღვი−ნო−საც შეჰს−ვამ, მეც დამ−ლევ,
სხვა−ნიც გე−ტყვი−ან ქე−ბა−სა;
დაც−ლი−ლი სხმა−სა მი−მარ−ტყი,
მაწ−ვი−ე ჩემ−სა ნე−ბა−სა!
რაგ−ვარ მე ვარ აღ−სავ−სე−ბით,
შენ−ცა დამხვ−დი ი−სე გუ−ლად!
ნუ ი−შიშ−ვი შეს−მას ჩემ−სა:
არ ვარ მწა−რე მე−წა−მუ−ლად!
ლა−ლის წყა−რო ჩემ−სა ში−გან
სდგას და გიც−დის შე−სას−მე−ლად.
ა−ჰა, კარ−გი! ნუ−ღარ სჯაბ−ნობ,
მე−წა−ფე და შემს−ვი სრუ−ლად!
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
შეამცირეთ საყოფაცხოვრებო ქიმიკატების გამოყენება
გამოიყენეთ ბუნებრივი ალტერნატივები საყოფაცხოვრებო ქიმიკატების ნაცვლად.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ეცეკვებოდა ხეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
ხელისგულზემაყვალა მრევლიშვილი |
 |
ნიკოლოზ ბარათაშვილზედილია ჭავჭავაძე |
 |
გაზაფხულიალექსანდრე ბეგაშვილი |
 |
ფიფქის სიმღერალილი ნუცუბიძე |
 |
ბაბუ!ელიზბარ გაბუნია |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
ატმის ხე ჯოხს ეუბნებანესტან კუპრავა |
 |
იის სალამინათია აბულაძე |
 |
პატარაიოსებ ციცქიშვილი |
 |
დღიურიშოთა ამირანაშვილი |
 |
შემოდგომა ტყეშინონა ბეჟანიშვილი |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
|
მელაკუდა სასამართლოზეელიზბარ გაბუნია |
 |
მოდიოდა ნინო მთებითანა კალანდაძე |
 |
ჩანგურიაკაკი წერეთელი |
 |
ცისა ფერს, ლურჯსა ფერსნიკოლოზ ბარათაშვილი |
 |
ბელი და სანდლებიმანანა ტონია |
