|
ბურთი და ნიკორა |
|
მინ−დო−რი გადაი−გო−რა,
მინდვ−რის ბო−ლოს რომ მი−გორ−და
ბო−ლო−ში დახვ−და ნი−კო−რა,
ნი−კო−რამ ჰკი−თხა:
- ვი−ნა ხარ?
ზღარ−ბი, ლეკ−ვი თუ კნუ−ტი−ო,
თუ მართ−ლა რო−მე−ლი−მე ხარ,
რად არ გა−ბი−ა კუ−დი−ო?
იქ−ნე−ბა კა−ცის თა−ვი ხარ,
მა−შინ რა უ−ყავ ქუ−დი−ო?
- ერ−თი საბ−რა−ლო ბურ−თი ვარ,
გა−ბე−რი−ლი ვარ წყე−ნი−თო,
სულ სხვის ნე−ბა−ზე დავხ−ტი−ვარ
მთე−ლი დღე ზევით-ქვევითო,
მიშ−ვე−ლე რა−მე, ნო−დარ−მა
მომკ−ლა წიხ−ლე−ბის რ−ტყმე−ვი−თო.
ნი−კო−რას გუ−ლი მო−უკვ−და
გა−ლა−ღე−ბუ−ლი ლხე−ნი−თო,
სულ მო−უ−შუ−შა გვერ−დე−ბი,
ლო−კა და ლო−კა ე−ნი−თო.
ნოდარ დუმბაძე
|
ლექსები თამაშზე | ჩივილი |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
