|
ლახტი |
|
ლახტს თა−მა−შობს და−თუ−ნა.
და−ი−ჯაბ−ნა ციყ−ვუ−ნამ,
ახ−ტუ−ნა და ახ−ტუ−ნა.
ა−უ−წით−ლა ლო−ყე−ბი,
ა−უჭ−რე−ლა გვერ−დე−ბი,
ძლივს−ღა და−დის, წუ−წუ−ნებს:
-ეხ, ცი−ყუ−ნავ, ვბერ−დე−ბი!
შენ კი, სულ არ ვი−ცო−დი,
რა მარჯ−ვე ხარ, რა მა−ლი!
კარ−გი, გე−ყო თა−მა−ში,
და−მიბ−რუ−ნე ქა−მა−რი.
-რა−ო, რა−ო, რას ბრძა−ნებ?
ხომ მო−გი−გე, ძა−მი−კო!
ეს ქა−მა−რი ჩე−მი−ა,
სახლ−ში უნ−და წა−ვი−ღო!-
და−თუ−ნი−ა ა−ტირ−და,
ცრემ−ლი მოს−დის ღვარღ−ვა−რით:
-შინ რო−გორ−ღა წა−ვი−დე,
ჩამ−ვარ−დე−ბა შარ−ვა−ლი.
გივი ჭიჭინაძე
|
ლექსები თამაშზე, გულუბრყვილო პატარები | ჩივილი |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
