|
მანანა და ლალი |
|
მ ა ნ ა ნ ა - ლა−ლი, ლა−ლი, ჩე−მო ლა−ლი!
ლა−ლი - რა−ო, ჩე−მო მა−ნა−ნა?
მ ა ნ ა ნ ა - ეს თო−ჯი−ნა დე−და−შენ−მა
ჩემ−თან გა−მო−გა−ტა−ნა?
ლ ა ლ ი - რა−სა ბრძა−ნებ, ქალ−ბა−ტო−ნო!
არ გა−თხო−ვებ ა−რასდ−როს,
გინ−და ი−სევ გა−ა−ცი−ვო,
ი−სევ სურ−დო და−მარ−თო?
მ ა ნ ა ნ ა - რად−გან ა−სე მე−უბ−ნე−ბი,
რად−გან ა−სე მა−ჯავ−რებ,
და−მიბ−რუ−ნე ჩე−მი ვაშ−ლი,
მე რომ გუ−შინ გა−ჭა−მე.
ლ ა ლ ი - ა−რა−ფე−რიც, ა−რა−ფე−რიც,
ა−რა−ფერ−საც არ მოგ−ცემ,
იმ ვაშ−ლისთვის, ა−ღარ გახ−სოვს,
ლო−ყა−ზე რომ გა−კო−ცე?
მ ა ნ ა ნ ა - მე რომ წიგ−ნი მო−გი−ტა−ნე
კარ−გი წა−სა−კი−თხა−ვი?..
ლ ა ლ ი - მე−რე მე რომ მო−გარ−ჩი−ნე,
ე−ქი−მი რომ ვი−ყა−ვი?
მ ა ნ ა ნ ა - ჰო-ჰო-ჰო-ჰო, დი−დი საქ−მე,
სულ არ ი−ცი თა−მა−ში,
გახ−სოვს, მე რომ მო−გეხ−მა−რე
კან−ფე−ტე−ბის ჭა−მა−ში?
ლ ა ლ ი - მე−რე მე რომ შენს თო−ჯი−ნას
გა−ვუ−კე−თე ნემ−სე−ბი?!
მ ა ნ ა ნ ა - მე−რე მე რომ წა−გი−კი−თხე
დი−დი, გრძე−ლი ლექ−სე−ბი?!
ლ ა ლ ი - რო−გორც ვხე−დავ, ქალ−ბა−ტო−ნო,
უ−მა−დუ−რი ბრძან−დე−ბი,
და−გა−ვი−წყდა, გუ−შინწინ რომ
გა−მო−მართ−ვი ბაბ−თე−ბი?
მ ა ნ ა ნ ა - არც თო−ჯი−ნა მინ−და შე−ნი,
ა−ღარც შე−ნი ვაშ−ლე−ბი,
ბუ−ტე, ბუ−ტე, გაგებუ−ტე,
ა−ღარ გე−თა−მა−შე−ბი!
ნოდარ დუმბაძე
|
ლექსები თოჯინებზე, სათამაშოებზე, ლექსები თამაშზე, გულუბრყვილო პატარები, ლექსები მეგობრებზე და მეგობრობაზე |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
