|
ანტონი კათალიკოსზედ |
|
ზმა
სა−მო−თხით წუ−ლობს, და−ვი−თის ზმა−რაღ−დუ−ლობს;ხედ−ვათ ზე მსტრუ−ლობს, მე−ო−რე−თა აღმკ−რუ−ლობს;
სხე−უ−ლით სუ−ლობს, სუ−ლით გონება-მზულობს;
მთით შთა−მოს−რუ−ლობს, მე−ო−რედ მო−სედ მკუ−ლობს;
მად−ლით ღმერთ ქმნუ−ლობს, ბუ−ნე−ბი−თა ბრძენ-სრულოჩს.
ლივანტო-ნიავ სუ−ლის სუნ−ნე−ლობს ზე−და;
თხემ−სა მეთ−ნე−სა შენ−სა ათ-ორთ ე−ნი−სას,
გა−ნე−ყოვ−ლად−ვის მკვიდ−რო−ან−თა მკვიდ−რივ;
მიმ−ღე−ბი მის−ცემ ღრუბ−ლით სლვი−თა რწმუ−ნე−ბულთ,
მზე−ებრ განმ−ყო−ფი სუ−ლის ძლით−თა უხ−ვე−ბით.
ბესიკი
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
