|
კახეთის მთვარე |
|
გა−და−ფა−რუ−ლი ა−რის,
ა−ი, ტყე−ე−ბის ი−ქით
მო−ჩანს ბუ−ნა−გი მთვა−რის.
ჩვენ მივ−დი−ო−დით მთა−ში,
ვერხ−ვი ღე−ლავ−და კოხ−ტა.
სულ და−გა−ვი−წყდა მა−შინ,
რაც წი−ნა−ღა−მით მოხ−და.
გრძნო−ბა, პირ−ვე−ლი თე−მა...
გრძნო−ბა პირ−ვე−ლი დღი−სით,
მო−გო−ნე−ბე−ბი ჩე−მი,
მო−გო−ნე−ბე−ბი სხვი−სი
გრძნო−ბა, ცხოვ−რე−ბა ზღვა−ა...
გრძნო−ბა, იცვ−ლე−ბა მხა−რე,
მთვა−რე კა−ხეთ−ში სხვა−ა,
სხვა−ა თბი−ლის−ში მთვა−რე.
გალაკტიონ ტაბიძე 1922
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
