ირაკლი, მომგები ასი ომის
მაგ−რამ ქართ−ვე−ლი ქედს არ იხ−დი−და,
ო−დეს სამ−შობ−ლოს გარს ერ−ტყა ჯა−რი
ყო−ვე−ლი მხრი−დან, ყო−ვე−ლი მხრი−დან.
და ხმალს ფე−რავ−და მე−ფე ი−რაკ−ლი
და ი−გი ხმა−ლი ელ−ვა−სებრ სჭრი−და,
ერთ მებრ−ძოლს ა−სი ეხ−ვი−ა მტე−რი
ყო−ვე−ლი მხრი−დან, ყო−ვე−ლი მხრი−დან.
ლო−მო ი−რაკ−ლი, იბრ−ძო−დი ი−სე -
შენს ხმალს ა−რასდ−როს ბე−დი არ სცრი−და
და გა−ო−ცე−ბას ი−ყო მსოფ−ლი−ო
ყო−ვე−ლი მხრი−დან, ყო−ვე−ლი მხრი−დან.
მრის−ხა−ნე სტვე−ნა ი−მა ხმა−ლისა
მტერს და მუ−ხა−ნათს ში−შის ზარს ჰგვრი−და
და ქე−ბა ქუხ−და ი−რაკ−ლის ხმა−ლის
ყო−ვე−ლი მხრი−დან, ყო−ვე−ლი მხრი−დან.
გა−მარჯ−ვე−ბუ−ლი ბრუნ−დე−ბა ჯა−რი,
მზე ელ−ვა−რე−ბად იფრქ−ვე−ვა ცი−დან,
შე−ნი, სამ−შობ−ლოვ, შე−ნი, ი−რაკ−ლი,
ყო−ვე−ლი მხრი−დან, ყო−ვე−ლი მხრი−დან!
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
წაახალისეთ ბავშვი, რომ გაიზიაროს თავისი გრძნობები
შექმენით უსაფრთხო გარემო, სადაც ბავშვი თავს კომფორტულად იგრძნობს თავისი გრძნობების გასაზიარებლად.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ცეკვებოდა ხეეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
დედაენასანდრო ეული |
 |
მეკვლეგიორგი ქუჩიშვილი |
 |
შემოდგომის სურათიხათუნა გულიაშვილი |
 |
დამალობანამანანა ტონია |
 |
ვაჲ ესე დრონიბესიკი |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
ზამთრის პირიცირა ტურაშვილი |
 |
ზურიკოს ბარათიშოთა ამირანაშვილი |
 |
შემოდგომის საღამოსოფია ბარშოვა |
 |
*** (დედი, ცაზე ვარსკვლავები)მანანა კაკაჩია |
 |
დაკარგული ჭუჭულინუნუ ჯანელიძე |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
ვის რა აჩუქა თოვლის პაპამვასილ გულეური |
 |
ასოხატულა კუნწულებიგივი ჭიჭინაძე |
 |
რამ შემქმნა ადამიანადვაჟა–ფშაველა |
|
ტყუილების წვიმაგივი ჭიჭინაძე |
 |
ვერაფერი გამიგია...მურმან ლებანიძე |
