სოფლისა წესი ასეა

სოფ−ლი−სა წე−სი ა−სე−ა:
ჩვენ წა−ვალთ, სხვა−ნი რჩე−ბი−ან;
მკვდრე−ბის მა−გივ−რად მა−ლედ−ვე
მე−ო−რე−ე−ბი ჩნდე−ბი−ან.
სი−ცო−ცხლეს სი−ცო−ცხლე უყ−ვარს,
ეს მი−ტომ დად−ვა წე−სა−და;
სიკვ−დი−ლი გა−უ−ჩე−ნი−ა
მას თა−ვის გა−საკ−ვე−ბა−და.
იმი−ტომა სძულს უ−ძუ−ლუ−რი,
ვით ტან−საც−მე−ლი ძვე−ლი−ა:
რომ უყ−ვარს ნორ−ჩი, ა−ხა−ლი,
მით და−იმშ−ვე−ნოს წე−ლი−ა.
და−ვი−ხო−ცე−ბით, სიყ−ვა−რულს
სა−კუ−თარს, ნა−დებს გუ−ლა−და,
ვკარ−გავთ პი−რა−დად და ვფიქ−რობთ
საქ−ვეყ−ნოდ დაკარგუ−ლა−და.
მკვდარ−ნი ვე−კარგ−ვით სიყ−ვა−რულს,
ის ი−სევ რჩე−ბა ცხოვ−ლა−და,
დაფ−რი−ნავს, რო−გორც ფარ−ვა−ნა,
სა−ა−მო, კარ−გი ყოვ−ლა−და,
გუ−ლის ძგე−რა აქვს სა−მე−ფოდ,
ვნე−ბათ ღელ−ვა ჰყავს მშობ−ლა−და.
ცო−ცხლებს უძ−გე−რებს კვლავ გულ−სა,
შიგ ია-ვარდის მრგვე−ლი−ა,
ი−მის−გან ჰყვი−რის ი−რე−მი,
მი−სით დაფ−რი−ნავს შვე−ლი−ა;
მის−გა−ნა გა−ლობს ბუ−ლუბ−ლი,
მისგ−ნით−ვე მწვა−ნობს ვე−ლი−ა,
ი−მის−გან ხა−რობს ბუ−ნე−ბა -
უ−კა−ნასკ−ნე−ლი მწერია…
ზღვა−ში ი−ღუპ−ვის ჭა−ბუ−კი,
თა−ვის სატრ−ფოსთ−ვის ხე−ლი−ა.
დი−დე−ბა ქვეყ−ნის შე−მომქ−მედს,
რა კარ−გად და−უ−წე−რი−ა!..
ვაჟა–ფშაველა 1895 წ.

რა ასაკის ბავშვისთვისაა ეს ლექსი საინტერესო?

ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის.

ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები

ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!

დაამატე ნახატი

იმისთვის რომ შეძლოთ ამ ლექსის თემაზე შექმნილი თქვენი ნახატის დამატება, ჩვენს საიტზე უნდა გქონდეთ გახსნილი ანგარიში. ამისათვის უნდა გაიაროთ რეგისტრაცია.