|
გაზაფხული |
|
გულს გვიტკ−ბობ−და თოვ−ლის ხვა−ვი,
თოვ−ლი დად−ნა, დრო დაგ−ვიდ−გა
უფ−რო კარ−გი სა−ნა−ხა−ვი.
ტყე−ე−ბი და ველ-მინდვრები
მწვა−ნე ფარ−ჩით შე−ი−მო−სა.
გა−ზა−ფხუ−ლო, გა−ზა−ფხუ−ლო,
გვი−ხა−რი−ა შე−ნი მოსვ−ლა.
ვა−ზი სით−ბოს ლხე−ნით ხვდე−ბა,
ყინ−ვი−სა−გან და−ზაფ−რუ−ლი.
დღეს მერ−ცხალ−მაც გა−იქ−რო−ლა,
მოგ−ვა−ხა−რა გა−ზა−ფხუ−ლი.
ვფიქ−რობ, უფ−რო მშვე−ნი−ე−რი
სხვა ფრინ−ვე−ლი არ იქ−ნე−ბა!
ქვებს არ ვესვ−რი, კარ−გად მახ−სოვს
ძი−ა ში−ოს და−რი−გე−ბა.
ალექსანდრე გეგაშვილი
|
ლექსები გაზაფხულზე | ჩივილი |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
