(კომუნის დაცემის დღე)

ტვირთმ−ძი−მეთ და მაშვ−რალთ მხსნე−ლი
დი−დი დრო−შა და−ი−შა−ლა...
კვლავ ქვეყ−ნი−სა მჩაგ−რავ ძა−ლამ
ი−გი დრო−შა დას−ცა დაბ−ლა.
კვლავ ე−წა−მა მოყ−ვას−თათ−ვის
სა−ო−ცა−რი ი−გი ე−რი,
კვლავ და−იდ−გა დიდ წა−მე−ბის
მან გვირგ−ვი−ნი მშვენიე−რი.
კვლავ ქვეყ−ნისთ−ვის და−იღ−ვა−რა
წმინ−და სისხ−ლი წა−მე−ბუ−ლის,
კვლავ და−მარ−ცხდა დი−დი საქ−მე
ყოვ−ლად მხსნე−ლის სიყ−ვა−რუ−ლის.
კვლავ ძირს დას−ცეს ი−გი მცნე−ბა,
ქვეყ−ნის ხსნად მოვ−ლი−ნე−ბუ−ლი,
რომ−ლისთ−ვი−სა თი−თონ ღმერ−თი
ი−ყო ტან−ჯულ და ჯვარც−მუ−ლი.
კვლავ შე−ფერხ−და ის−ტო−რი−ა,
გა−ნახ−ლე−ბის შესდგ−ნენ ძალ−ნი,
და კვლავ დღე−სას−წა−უ−ლო−ბენ
გა−მარჯ−ვე−ბულ−ნი მტარ−ვალ−ნი.