|
ბეკეკუნას სიზმარი |
|
სულ შე−სანს−ლა ნე−კე−რი,
გა−ი−ზურ−თა მუ−ცე−ლი
და შე−წყვი−ტა პე−ტე−ლი.
ვა−ზის ძირ−ში წა−მოწ−ვა,
თვა−ლიც მყის−ვე მი−ლუ−ლა,
ნე−კე−რი ე−სიზმ−რე−ბა,
თვალ−ნათ−ლივ მთლად ხი−ლუ−ლად.
ფიქ−რობს ახ−ლა დავ−ნაყრ−დი,
თუნდ მო−მართ−ვან სი−ნი−თო,
ხვა−ლისთ−ვის შე−ვი−ნა−ხავ,
ვახ−რა−მუ−ნებ დი−ლი−თო.
ძილ−ში კარ−გა დრომ განვ−ლო,
და მთვა−რე−ა მო−წა−მე,
ში−შით ზე−ზე წა−მოხ−ტა,
თვალ−ში უც−ქე−რის ღა−მე.
სიზ−მა−რიც და−ა−ვი−წყდა,
თა−ვი მაღ−ლა ას−წი−ა,
ციცქ−ნა ზა−რის ჟღა−რუ−ნით,
ში−ნი−სა−კენ გას−წი−ა.
ი−სევ მო−ში−ე−ბი−ა,
კვლავ გა−ა−ბა პე−ტე−ლი,
ნა−ნობს რო−გორ არ ჭა−მა,
სიზმ−რად ნორ−ჩი ნე−კე−რი.
მანანა ტონია 2013
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
