|
საპატიო სახელი |
|
შა−ვი ზღვა და ზურ−მუხტ მდე−ლო,
თვალ−წარმ−ტა−ცი, შე−სა−შუ−რი,
მაქვს სამ−შობ−ლო სა−ქართ−ვე−ლო.
წი−ნაპ−რებ−მა შეგ−ვი−ნა−ხეს,
სისხ−ლით მორ−წყეს ბრძო−ლის ვე−ლი,
მეც მებრ−ძო−ლად და−ვი−ბა−დე,
შე−უ−პო−ვა−რი ქართვე−ლი.
ვერც ერთ გოჯს ვერ მივ−ცემ ვერ−ვის,
ვერ დავთ−მობ სამ−შობ−ლოს მზი−ანს,
სა−პა−ტი−ო სა−ხე−ლი მაქვს,
სა−ქართ−ვე−ლოს შვი−ლი მქვი−ა.
ჩე−მი ე−ნა უძ−ვე−ლე−სი,
წყა−რო−სა−ვით მო−რაკ−რა−კე,
გამოვლე−ნა კულ−ტუ−რის და,
საა−მაყო ე−რის სარ−კე.
წმინ−და ქრის−ტე, ჩვე−ნი ღმერ−თი,
გვლო−ცავს, ხატ−თან ვან−თებ სან−თელს,
ვე−ნაცვალე ჩემს სამ−შობ−ლოს,
ა−სე თბილს და ა−სე ნა−თელს.
მანანა ტონია
|
ლექსები სამშობლოზე |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
